Szklane serca

[minerva]

Zaopiekowałeś się moim sercem, 

nie wiedząc do kogo należy. 

Pilnowałeś każdego bicia. 

Poznałeś każdą żyłkę i 

wszystkie jego najmniejsze segmenty. 

 

Jednak po czasie, porzuciłeś je bez wahania. 

Zupełnie jakbyś nie słyszał jego płakania.

Jakby nie było Tobie oddane. 

Jakby było tylko dziecięcą zabawką.

 

A ono naiwne, dalej biję dla Ciebie. 

I każdą łzę wylaną w słoiku trzyma. 

Krzyczy do Ciebie z ciemności, 

prosząc o odrobinę litości. 

 

Bo nikt nie chcę żyć w samotności 

na pustej życia posiadłości. 

Szczególnie serca szklane 

chcą być tylko kochane.