Galaktyka Pawia

[Lidia Maria Concertina]

Kręgosłup moralny - zwinięty w kłębek. 

Pan Bóg za piecem. 

I ja.

Przegnani. 

Ze wszystkich możliwych słońc i świtów! 
Tęsknimy za każdym

... "teraz" 

Stroimy się: w lampki gwiazd, przenosząc polarne mgnienia

Rzeźba: złocony piksel. 
Wyrazistości nadrealnej chwili 

i - czarna mglistość istnienia

A w sieni czeka ciemność. 

"Jeszcze sekundę!" 

Era.

 

Narzucam przepocony płaszcz Ziemi i ... 

Nigdzie się nie wybieram. 

Tacy już jesteśmy: gnuśni i agresywnie próżni!
Jesteśmy fałszywą pieśnią. 
Z każdą mijającą minutą: "to raj!" 

... opluwa nas ognistą pleśnią. 

 

Idę w kierunku kosmosu
Odgryzam kawałek siebie

Wypluwam spłakany księżyc 

Zobaczysz nas w pełni! 

 

Na niebie ...

 

 

 

[Sylwester_Lasota]

Nie pałam entuzjazmem to tego wiersza (bo to jest jeden z takich tekstów, o których trudno mi jest powiedzieć, że jest dobry, co wcale nie znaczy, że dobry nie jest), ale doceniam kunszt i poetykę na ponadprzeciętnym poziomie.

 

Pozdrawiam z uśmiechem, pomimo i ponad :).

Edytowane 3 Marca przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Lidia Maria Concertina Poziom poetyki jest mega księżycowy, czy kosmiczny nawet :)) Żeby tak jeszcze w jednym wierszu się udało, a tu wiersz za wierszem :)