Samotność

[Patryk Jakiśtam]

Jestes tutaj ze mną na codzień...
czasem znikasz na krótko by za chwilę wrócić spowrotem 

A kiedy znikasz myślę, że z nami już koniec ale wracasz i mnie tulisz choiaz zimne masz dłonie 

I czasem tonę... 

w Tobie lecz nie nabieram powietrza, umiem Tobą oddychać bo od lat we mnie mieszkasz, 
znam Cię od dziecka chociaż teraz w ogóle czuję że już nie ma "ja" bez "nas". 

I kocham Cię chyba...

choć przez to w nocy rozpaczam 
bo dogania mnie życie i Twa obecność przytłacza
i chce biec przed siebie 
i zapomnieć o Tobie 
lecz coś każe zawrócić i coś trzyma mi dłonie. 

..bo to nie koniec

.. i znowu tu jestem a Ty czekasz za drzwiami, 
wiem że zawsze tam będziesz i że na wieczność się mamy i wiem...

Jesteś tutaj ze mną na codzień...

w smutku, radości, głodzie, w chorobie 
 
I choć to miłość zła ja nazywam ją dobrą i zamykam się z Nią.

Ja i moja samotność 

Edytowane 29 Lutego 2024 przez Patryk Jakiśtam (wyświetl historię edycji)

[Stary_Kredens]

@Patryk Jakiśtam to się chyba nazywa toksyczny związek

Dobrze to opisałeś

Kredens pozdrawia 

[Patryk Jakiśtam]

@Stary_Kredens to chyba całe życie, ludzie i świat wygania mnie w 4 ściany. Ta samotność to ktoś kto mnie słucha i nie ocenia chociaż nie umie mnie pocieszyć.  

[Stary_Kredens]

@Patryk Jakiśtam @Patryk Jakiśtam w takim rozumieniu wszyscy jesteśmy samotni i któż może pocieszyć. Jak śpiewał Rysiek Riedel, w życiu szczęśliwe są tylko chwile.

Może Twoja ma nieco inny odcień, bo to Twoja samotność. Ciekawe, że szczęśliwe dzieci nie czują się samotne

Kredens pozdrawia 

[beta_b]

W odpowiedzi do tematu stary tekścik i pozdrawiam, bb

 

Samotności, przyjaciółko,
trudno z ramion twych się wyrwać!
tyś wygody jest piastunką,
innym już nie trzeba nic dać.

Nie wymagasz - by otworzyć
serce się na innych chciało,
tak zachłanna jesteś w sobie.
Tobie ciągle jest za mało!

Straszysz ludzi koszmarami,
gdy ci znikną nagle z oczu.
Oni więzi tworzą, bliskość,
porozmawiać chcą na boku.

Hermetyczna samotności!
lubię spędzać czas i z Tobą, 
ale wybacz, moja Pani,
od dziś pójdę swoją drogą,

bo nasz wspólny, mały światek
znam na wskroś, aż po horyzont.

Lecz mnie ciągnie: co jest dalej,
bo mnie jeszcze tam nie było...