Zgłoś

@Jacek_Suchowicz Ładnie napisany wiersz. Technicznie dobry. Po prostu bardzo starannie napisany. Nie byłbym sobą jednak gdybym nie odpowiedział - ciało :))))

Dzięki za opis - piękne  ale żadne słowa nie oddadzą dźwięków    

cóż z tego że jesteś w pastelach cierpliwość do pasa się kłania dojrzeje przybiegnie w promieniach oddana i zdecydowana :)

W krainie struktur niewyjaśnionych, miód zlepia brzęczenie pasikoników, w żółto czarne paski karmelowych uciech.   Z okrągłej łąki drzewa podłużnymi sękami, wykrawają kwadraturę koła, uplecioną z trysekcji kwitnących podziałów, w rzece niesionej szeptem płynnej ciszy, na początku teraz, gdzie dojrzewa czas.   Zaprosi owocem do tańca i już nie puści, do czasu gdy sam obumrze. Użyźni godziny, minuty, sekundy.   Wtedy to, w prześwitującej kołysce, dziecko zaistnieje powtórnie, w drugim płaczu świadomości, by kiedyś, na odgłosach pękania lodu, powędrować poza każdy możliwy horyzont.   *** Przecież tort jest cały, oczekuje noża, po zdmuchnięciu świeczek.   A kiedy zgasną lśnienia na turkusowym świecie, jest szansa że szczęście mu dopisze, tekst o dalszych śladach, zwykłego ciasteczka, które spadło ze stołu.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - miło że tak widzisz moje pisanie - dziękuje -                                                                                              Pzdr. Witam - dzięki serdeczne za owe mądrze -                                                                                Pzdr. Witam - dokładnie tak jak napisałaś w komentarzu - dzięki za czytanie -                                                                                     Pzdr.serdecznie.