Bezdomni

[wanda 164]

W meandrach dworca zagnieżdżeni
jak koty znaczą moczem teren.
Wprost z zawiniątek, szmat, kieszeni
garściami kruszą się jedzeniem.

Zropiałe grzeją rany duszy
na parapecie nad grzejnikiem
ci, co potrafią lęk zagłuszyć
tłustym przekleństwem, pięścią, krzykiem.

Inni wtapiają się w podłogę.
Smród im jak broń jest i jak tarcza;
i mogą przysiąc ci przed Bogiem,
że to do szczęścia im wystarcza.

Ci zaś jak lustra, gdzie odraza
nasza - z ich oczu się wylewa:
ciekawe, jak po losu razach
czysty lalusiu, ty byś śpiewał?

Gdyby na twoją dumną głowę
nagle strop życia się zawalił -
jak noce przeżyłbyś dworcowe
i zdołał z siebie coś ocalić...

[Jacek_Suchowicz]

Duży ukłon za temat jak i formę - jeśli mogę zabiorę do ulubionych

pozdrawiam Jacek

[Pirce]

bardzo dobry wiersz!
trafne spostrzezenia, mocne slowa, temat tego potrzebowal,
super.
pzdr.
pirce

[Paweł S]

Dla mnie wiersz także jest świetny. Ale tytuł - "Bezdomni" - to już było chociaż prozą. Mi by się bardziej podobało "Kloszardzi". Ale co tam tytuł kiedy całość naprawdę wysoko.

pozdrawiam

[wanda 164]

Jacek - dziękuję, będę dumna...
Pirce, cieszę się, że zasłużył na uznanie...
Pansy - no może rzeczywiście to powtórzenie, ale nic mi na myśl nie przychodzi, co mogłabym tu wstawić. Dzięki...
Paweł - Masz rację, tytuł zmieniałam z pięć razy i nie jestem zadowolona. "Kloszardzi" może trochę lepiej, ale to też nie jest strzał w dziesiątkę. Sama nie wiem... Dziękuję za pozytywną ocenę, pozdrawiam.