Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

errata

wierszyki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

kara za grzechy = pobądź sam ze sobą

_________________________________________

przez 500

 

 

stron zapisanych przeszłością

 

 

 

Edytowane przez et cetera
https://wiersze.kobieta.pl/wiersze (wyświetl historię edycji)
8
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Michał.

Wiem, że lubisz miniaturki. Pozdrawiam serdecznie.

 

Dzięki Michał.

Ze starego beja wyszło mi 500 stron. bardzo trudno "wejść" do starych wierszy choćby dlatego, że jest tam pamięć innych ludzi, którzy odeszli. Po pewnym czasie może lepiej już nie wchodzić.

Pozdrawiam serdecznie.

wierszyki

wierszyki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki :)

No tak, może taka forma, to wydaje się, że chodzi o jakiś uniwersalizm, ale to tylko mój może jakiś wiersz, który jest rodzajem podsumowania ;-)

 

Dzięki:-)

To jakieś etapy w życiu, że można wracać się, ale potem to już wyłącznie masochizm.

Musiałam sobie skopiować stare wiersze, to rzeczywiście, nie zawsze jest miłe.

 

Chciałam też wyrazić, źe składanie książek to praca', praca z samym sobą dzień po dniu.  O czym wiedzą ci najbardziej maniakalni tacy jak ja. ,

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O ile łatwiej przenieść to na innych, samemu być tylko do pisania ;)

O tym nie wiesz, ale kiedyś ktoś mnie poprosił o korektę jego wierszy i trwało to kilka m-cy. 

Wielcy poeci;) 

Więc może i jest drugie dno, jako przesłanie nieco ironiczne.

Pa Iwonko.

 

Pozdrawiam serdecznie @MIROSŁAW C. @iwonaroma

:-)
 

 

Edytowane przez et cetera
🙂 (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Annna2
      bez

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  Pięknie, poetycko i wzruszająco. A dalej za V. Hugo:   Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
    • Annna2
      Klatka

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  lubię Twoją poezję Robert. Doskonale wiesz czym jest wolność- wiara jest wolnością, Ty wierzysz- jesteś wolnym człowiekiem. Że masz pytania? To normalne- z Człowieka wypływa.  Dziury na Krzyżu- sumienie. I miłość jest wolnością nigdy nie zniewoleniem. Wolność. Bo można być niewolnikiem i można być wolnym.  I nikt tej wolności nie może odebrać- można tylko samemu jej się pozbawić, bo wolność można sprzedać, za przywileje, stanowiska, etc... Tyle lat byliśmy w niewoli- na mapach Europy nie byliśmy, ale zawsze wolni  
    • Migrena
      bez

      Przez Migrena · Opublikowano

      miłość nie zna granic - rozsadza horyzont świata, pęka w dłoniach jak promień, którego nie sposób zatrzymać, jakby samo niebo rozbierało się z cienia, żeby znów zobaczyć siebie. jakby światło chciało dotknąć swojego początku. nie da się jej stłumić, bo rodzi się z ciszy, która pamięta krzyk stworzenia, z drżenia - gdy światło dopiero uczyło się wypowiadać ciemność. chcę kochać - i kocham, jak ogień, który nie prosi o tlen, jak ocean, co nie szuka brzegu, jak sen, który śni sam siebie, jak puls wszechświata, który bije w sercu atomu, jak światło, które spala się na ustach poranka. bezszelestnie, bezgranicznie, bezwarunkowo, bez zazdrości, bez cierpienia, bez końca, bez oczekiwania, bez przywiązania, bez analizowania. liczy się tylko bez, liczy się tylko to, co zostaje, gdy odejmiesz już wszystko - ciało, strach, pamięć, imię - zostaje światło, które mówi Twoim głosem, rozszczepia się na czułość, i ciszę, która ma Twój kształt, jak odbicie duszy w tafli nocy. czy jesteś, czy tylko światło uczy się milczeć po Tobie?      
    • obywatel
      z cyklu zdani otwartych

      Przez obywatel · Opublikowano

      Piszę, że widzę że skoczyć, zaskoczyć łączy się z

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...