*** (Może to ołów splamił błękit, nie front?)

[Maciej Sawa]

Pando - kolos, topolowy gigant na nogach idących w setki,

najstarszy organizm. Opieńka ciemna - zażyjątko, grzyb

obejmujący największy obszar. Grzyb - owocnik, twór,

mający w głowie trzon, przetrwalniki, albo wstydliwe

 

rozszczepienie jąder. Przenosi pył na podniebiu.

Podniebie - część sklepienia, tuż nad językiem.

Język. Tu - domorosły narząd studiujący słowo.

Słowo - stanie się ciałem, kiedy ciała braknie.

 

W wolnym tłumaczeniu…(z chińskiego na wietnamski)

 

 

Może to ołów splamił błękit, nie front? I skąd, u licha,

zza wzgórz pokrytych lepkim snem, łaskocze w ucho

tętent pociągowych koni, kiedy to szlag trafił ostatnią

dojną krowę (z mlecznym płotem), a szlak na tubylca?

 

A czy obraca, i toczy się kulka gejszy w czasokresie,

czy matka ziemia drży, odchodzi od zmysłów - finalnie

traci grunt pod nogami - usta… ustać muszą w obliczu

zwiastujących skurczów, rozkurczów macicy. Na równi

 

z wiosną - sznurkiem prostowałem brzozy. Młodziutkie,

zgarbione od śniegu. Tym się imały? Fanty na podróż,

wnyki we mchu, strzępki tablicy do rozkładu? Znajdą,

bo w runie sieci w bród. W brud są wpisane korzenie,