Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Coś w tym jest! ;>

Ja za nim nie przepadam, jest takie wyeksploatowane... :P Ale tutaj mi pasowało do konwencji ;D

Oczywiście, że osobno, uciekła mi spacja, dziękuję bardzo!

Opublikowano

Był taki film, amerykański oczywiście :)

Kilkoro studentów robiło sobie doświadczenia ze śmiercią kliniczną,

żeby podejrzeć właśnie to światełko lub co jeszcze tam podejrzeć się da.

Puenty oczywiście nie podpowiem, żeby ciekawości nie popsuć drążenia ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz przywołuje uśmiech, chociaż niekoniecznie dla kogoś z depresją

taką reakcję wywoła. Zresztą ciężko powiedzieć, bo z tym bywa różnie.

Mam tylko jedną uwagę a propos powyższego cytatu.

Moim zdaniem są dwa rozwiązania, bo teraz trochę nie bangla, między kopnąć / ocknął, a więc:

 

Tak, by się ocknąć w dogodnym czasie?

Tak, bym się ocknął w dogodnym czasie?

 

Pozdrawiam.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To brzmi znajomo, ale nie potrafię sobie przypomnieć, co ta za film, ani nawet czy na pewno go widziałem ;>

 

Czasem zdarza mi się napisać wiersz tak, że nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać. Chyba to wynika po prostu ze stanu, w którym byłem, wymyślając do niego słowa.

 

Próbuję zrozumieć, co właściwie w mojej wersji jest źle, że proponujesz zmiany, ale chyba nie mogę odnaleźć problemu.

Ok, wygooglowałem sobie, co to za machina. Ile takie coś kosztuje? Chcę w tym sypiać!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ok, w takim razie skróćmy ten dwuwers i może będzie widać lepiej

Kopnąć w kalendarz
Tak, by się ocknął

Chodzi mi o logikę zdania, której w tym momencie brak, bo pytanie teraz brzmi

"kto" ma się ocknąć? Jednym słowem jeśli PL pisze, że chce się 'kopnąć',

to w następstwie należałoby się 'ocknąć', a nie 'ocknął", bo to już dotyczyłoby kogoś innego. Zgoda?

 

Kopnąć w kalendarz
Tak, by się ocknąć

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mój zamysł był taki, żeby ten kopnięty kalendarz się ocknął. Żeby go peel pobił do chwilowej nieprzytomności, ale nie całkiem na śmierć. W mojej logice jest na to miejsce, ale skoro jako czytelnik masz wątpliwości, przemyślę to jeszcze, dzięki!

Opublikowano

Bardzo dobry wiersz, a ta formuła dyskretnego czarnego humoru pasuje mi.  Ciekawość jest bardzo silną motywacją, więc jest w stanie zwyciężyć obawę przed śmiercią i jej następstwami.  Nie wiem czy ta śmierć pro forma też nie jest metodą przezwyciężenia tej obawy i tchnięcie nadziei, że będzie tam fajnie. Pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Starałem się napisać trochę ironicznie, trochę dekadencko, ale za pomocą tych środków chciałem właśnie poruszyć taką kwestię, o jakiej napisałeś w ostatnim zdaniu ;>

Dziękuję!

Opublikowano

@error_erros No naprawdę mega wyszło. Jest coś fenomenalnego w Twoim podejściu do wierszy. Masz jakiś taki wyrobiony bardzo ciekawy punkt widzenia i świetnie potrafisz go wpisać w te zwyczajowe trzy zwrotki. Nie aż tak się znam, ale dla mnie to sztuka naprawdę wysokich lotów :))) Nie kadzę, po prostu wydaje mi się, że stwierdzam fakt.

Opublikowano (edytowane)

Prawiczkiem jest się, albo nie. A podlir chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Po to są skoki z urwiska, aby nie było powrotu. Nie da się wpół rzucić, niedorodzić. Stanąwszy w połowie mostu nie jest się na żadnym brzegu. Ale są tacy, co trochę kochają i trochę żyją, na wpół mmartwi. Osobiście lubię konkret, również w sprawie śmierci. Może dlatego, że była blisko. bb

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Nie spodziewałem się takich słów akurat pod tym wierszykiem <3

A sformułowanie "wydaje mi się, że stwierdzam fakt" sobie zabieram, bo to jest złota myśl ;D

Jak to pomimo? To, że jest o umieraniu, to jego najmocniejsza zaleta! ;D

Da się, nie da się, można, nie można - jakie to ma znaczenie w kontekście marzenia? Marzyć można o wszystkim, a o rzeczach niemożliwych marzy się najczęściej ;>

WIEM ;]

Również pozdrawiam!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zatem inaczej definiujemy marzenie. Dla mnie marzenie to plan do realizacji, obarczony większym stopniem trudności, wydłużonym terminem, ale nadal plan. Reszta to wykwity wyobraźni, nie marzenia. Ale inaczej świat odbieramy, a nawet słowa, więc tylko podzielę się doświadczeniem i starym tekstem, pozdrawiam bb:

 

- Czy się Boże za mną ujmiesz?
i pokażesz sens istnienia?
wolno wzrastam, przyznać muszę
i się grzebię w strefie cienia.


Długo czekać nie musiałam,
dowód zesłał wprost, prawdziwy,
co nazywa się nowotwór
i przyznaję się do winy,

że w mig wrócić chęć mi przyszła
do zwykłego w życiu bycia.
Wyleciały w kosmos myśli
i sens pytań o sens życia.

Nagle świat wygląda cudnie.
Egzystencji filozofia.
Gdy realny problem wchodzi
warta świeczki jest prostota.

 

Wniosek łatwy, więc uważaj

o co prosisz, o co pytasz,

bo odpowiedź może nie być

już tak bardzo wyśmienita.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja marzenie rozumiem jako czystą fantazję - a więc coś, co może pomieścić również rzeczy niemożliwe. Jeśli natomiast podejmujemy działania ku ich urzeczywistnieniu, to wtedy już nie jest to marzenie, a cel. I tyle ;>

Opublikowano

Bing wam pomoże :)

Marzenie, które nie jest celem ani fantazją, może być postrzegane jako wizja lub aspiracja. To jest coś, co pragniemy osiągnąć lub doświadczyć, ale niekoniecznie mamy konkretny plan lub ścieżkę, aby to osiągnąć. Może to być również wyraz naszych najgłębszych pragnień i wartości. W kontekście duchowym, marzenie może być uważane za wyraz naszej duchowej tęsknoty lub poszukiwania. W każdym przypadku, marzenie jest ważnym elementem naszego wewnętrznego życia, który kształtuje naszą tożsamość i kierunek.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy miałam kilka lat, ogłoszono stan wojenny. Wysłuchaliśmy komunikatu przez radio, które zwykle było puszczane nad ranem. Choć jeszcze było ciemno, mogliśmy wykorzystać nagle dany nam czas na koziołki i inne radosne wygłupy. Cieszyłam się, że zostanę w domu, ale nagłą sielankę przerwała mama, wyjaśniając, że to znaczy, iż mogą nadjechać czołgi. Odtąd, od tego dnia i tej godziny, czołgi mogły wynurzyć się w każdej chwili, zwłaszcza że nie tak daleko od nas znajdowała się jednostka wojskowa. Mijaliśmy się czasem z nimi w drodze do lasu, gdy wyjeżdżały na poligony, zza mijanych murów, wracając z zakupów. W święta odwiedzaliśmy je, nieruchome, ustawione jeden obok drugiego, niosąc w sercach kolorowe chryzantemy. Tym razem tylko opuściły swoje pudełka i jak nakręcane zabawki wyjechały w strajkujących, przeciw bliżej nieznanemu wrogowi, który czai się tuż, tuż.    Gdy zniknęła koleżanka z klasy, uciekała przed czołgami. To właśnie one z bliżej niezrozumiałych mi powodów nakazały opuścić dom małej dziewczynce o dwóch warkoczykach zawiązanych na kokardki, zupełnie takiej samej jak ja. Dopiero co bawiłyśmy się u mnie w domu i na umówiony sygnał udawałyśmy przerażenie, zaglądając przez przedpokój w puste oczodoły straszliwej maski Króla Olch. Eksponat już rangi historycznej, zaprojektowany przez pana Zitzmana. Skądinąd ręce, które ją wykonały, były przedłużeniem nierealności wszelkich alternatywnych zakończeń, jakie niesie z sobą teatr. Na domiar złego, zamieszkałam przy drodze oznaczonej w planach jako droga ewakuacyjna dla czołgów. Przeciw możliwemu niebezpieczeństwu posadzono szpaler drzew. Okna wybudowano wyłącznie w ścianach sąsiednich od tych, których usytuowanie mogłoby zdradzić, iż ktoś chciałby usłyszeć lub potajemnie zobaczyć wyjeżdżający na misję czołg.   Schowaliśmy się tam, drzewa wybujały do góry, szansa na niezauważenie nas, wysoce wzrosła. Życie jednego człowieka, cóż znaczy w żarcie historii.      
    • Zapachniało Asnykiem... Kiedyś mi się zdarzyło takie nawiązanie do jego wiersza "Między nami nic nie było": A tu mam jeszcze "wersję dla leniwych" :)   A Twój wiers bardzo ładny. Trochę w nim Asnyka, ale bardzo dużo Violi :)   Pozdrawiam serdecznie.
    • @Berenika97 przepiękny. Rozbiłaś bank ostatnich czytań. bb
    • @lena2_ fajne te lepiejki :) I treść, i forma skrojone na miarę.  Przeczytałam z przyjemnością. Bb
    • @Arsis

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo możliwe Włodzimierzu, ponieważ każda kobieta to zagadka...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...