Płótno niepewności

[beny7777]

Otuleni płótnem własnej niepewności
W przytulnych bańkach strefy komfortu
Bronimy pomieszczeń swojego mieszkania
Jak murów warownych twierdzy lub fortu

 

Azyl udzielony na nasze żądanie
Bez większych problemów - wydało sumienie
Lecz gdzie zgubiliśmy odwieczny przodków
Zapał ku czynom, do celu dążenie

 

Prokrastynacja dziś członkiem rodziny
Poniekąd nikogo to już nie dziwi
Choć zanim odejdę zadam pytanie
Czy bez celu drogi jesteśmy szczęśliwi?

[duszka]

@beny7777 Tak, poczucie bezpieczeństwa, szczególne "zdobyte" w ten sposób chyba nie przynosi szczęścia, bo więzi oraz paraliżuje chęć i wolę życia... Ważny, wyrazisty przkaz i ważne pytanie na końcu wiersza. Pozdrawiam :)

[FaLcorN]

@beny7777

mądrze i dobrze

pozdrawiam

[beny7777]

@duszka Niestety każdy wiek przynosi swoje problemy. Pokolenia się zmieniają tak samo jak sprawy, którym musimy stawiać czoła. Jednak izolacjonizm na taką skale potrafi być niezwykle destrukcyjny. Pozdrawiam

@FaLCorneL Dziękuję bardzo. Pozdrawiam

[Łukasz Jasiński]

@beny7777

 

A co robi Podmiot Liryczny? Nie, mamy prawo teraz dbać o własne życie - bezpieczeństwo, zrobiliśmy wszystko ponad nasze możliwości - przyjęliśmy wojennych uchodźców, oddaliśmy połowę własnego uzbrojenia sąsiadowi zza wschodniej granicy i cały czas pracujemy - niektórzy na trzy zmiany, czasy romantyzmu już dawno minęły - za waszą i naszą wolność, a co w zamian mamy? Szacunek? Poważanie? Respekt? 

 

Łukasz Jasiński