Rozbudzona

[Lidia Maria Concertina]

Zasypiam w niejasnych kolorach uderzających mroczną pastelą. 

Mocarność wiosen kołyszących się łąkami i obfitym plonem beznadziei - na każdym drapaczu pozbawionym chmur. 

 

Piję napar ze świeżego wina, garściami połykam hortensje
W tunelach spotykam przestrzeń szkicującą bezbłędnie obłęd. 

Codziennie gdzieś ktoś popełnia zbrodnię: marnowanego dnia i nadgryzionego chleba. Zbrodnię - pozostawionego na drodze wędrowca, który przeszedł już wszystko, ale wciąż nie dotarł do celu ...

 

Miłość tak ogromna, że sama błaga, aby o niej nie myśleć, aby się nie rozczulać, bo można na nią umrzeć ... 

 

Słyszę budzik: to czułość się gramoli z kołder wypchanych lodem.

Zrywam polne kwiaty, a za plecami sapie mróz. 
Sukinsyn! Mocno ściska. 

 

 

 

Edytowane 14 Stycznia przez Lidia Maria Concertina (wyświetl historię edycji)

[Corleone 11]

@Lidia Maria Concertina

   Zmieniłbym jedno słowo w zakończeniu na "Sukinsyn!" Nadal będzie wyraziście w  wystarczającym stopniu. 

   Przednoworoczne pozdrowienia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.