O WYBACZANIU...

[Polman]

o czasie wybaczania

niesiesz zapomnienie

o czynach niemiłości

tak jak fala na morzu

przynosi zapomnienie

o bliznach stóp tłumu

w gładzi plaży piasku

 

na wagę wybaczenia

złożone czyny nasze

gdzie czyn niemiłości

pięciu równy miłości

 

tak ból niemiłowania

pięć razy silniejszym

od  radości kochania

tak parytety wpisane

w prawa natury pani

 

tak twojego serca troską

byś na wagę wybaczenia

z niemiłości składał czyn

nim ten komuś serce rani 

ujrzeć  tak srogą z prawd

czy miłości tej wystarczy

byś otrzymał wybaczenie

 

 

 

PS

Witam po długiej przerwie ;-)

 

 

 

 

Edytowane 1 Lutego przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Polman]

@Rafael Marius ;-)

[duszka]

@Polman Może jest tak dlatego, że wybaczanie - w odróżnieniu do zranienia - nie jest jednorazowe, że wymaga powtarzania go za kazdym razem, gdy pojawi sie myśl o krzywdzie i kontakt z osobą, która skrzywdziła... To wielokrotna, powtrzająca się odpowiedź miłości. To niezmiernie ważny temat. Pozdrawiam :)

[Polman]

@duszka Coś tworzy tą siłę krzywdy, to 1:5.

Tym czymś jest na pewno i to o czym Ty piszesz:

"wybaczanie - w odróżnieniu do zranienia - nie jest jednorazowe, że wymaga powtarzania go za kazdym razem, gdy pojawi sie myśl o krzywdzie i kontakt z osobą, która skrzywdziła..."

 

Pozdrawiam ;-)

Edytowane 28 Grudnia 2023 przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Polman]

I gotowe ;-)