Zamieszanie materiałoznawcze

[Leszczym]

 

             Całkiem niemałe zamieszanie wzięło się od auta marki Toyota. I od kraju Basków czyli Hiszpanii. Pewien mechanik inżynier Pablo S., zresztą uwielbiający koncerty na żywo przeróżnych klezmerów w pubie, do którego notorycznie zaglądał wpadł na pewien z początku niezbyt rokujący i niewiele znaczący pomysł, a wiadomo, że przecież wszystko tutaj zaczyna się właśnie od pomysłu. Nic innego jak pomysł zmienia tutaj rzeczywistość i bywa, że czasami nawet o kilkadziesiąt stopni. Przestudiował setki schematów i projektów aut marki Toyota i doszedł do wniosku, że te auta za często i zbyt wydawałoby się nieprzewidywalnie psują się. Skrzyknął wokół siebie grupę pasjonatów, a jednego nie można mu było odmówić, a mianowicie daru przekonywania. Grupa szalonych techników, mechaników i konstruktorów opracowała wydawałoby się niewiele znaczący plan usprawniania Toyot, swoistego tuningu, dzięki któremu auta zaczęły się psuć ze znacznie mniejszą częstotliwością i ze znacznie większą niż dotychczas przewidywalnością. Grupa szalonych zapaleńców, bo chyba tak ich trzeba nazwać, opracowała pewien schemat obsługi aut, dzięki któremu – oczywiście przy rozsądnym jego stosowaniu i realnym wprowadzeniu w życie, auta marki Toyota stawały się wręcz niezawodne, a w każdym razie coraz bliższe temu pojęciu. Grupa mechaników ulepszała tę metodę rokrocznie, systematycznie i stale dzięki czemu – z początku tylko dla wtajemniczonych – auta marki Toyota w ogóle przestały się psuć i to właściwie przez całe niemalże dekady, co samo w sobie urosło do rangi niemałego wyczynu. Efektem tych działań była oczywiście wieść na kraj Hiszpania, że oto w końcu komuś się udało w pewien sposób przechytrzyć firmowych konstruktorów aut, a przecież krążyło po świecie szereg bardzo popularnych legend i opowieści, że de facto całkiem sporo defektów aut jest w istocie z góry zaplanowanych, co zresztą – jak powszechnie wiadomo – bynajmniej nie dotyczyło tylko aut, bo również pralek, telewizorów, komputerów i całego szeregu najróżniejszych urządzeń. Różnica była tylko taka, że mechanik inżynier z Hiszpanii Pablo S. postanowił coś z tym realnie zrobić, a po drugie skrzyknął wokół siebie niemałą grupę fachowców w dziedzinie samochodów, a jak pomysł zaczynał się udawać to jego zakład nazwijmy to w pewnym uproszczeniu mechaniczny zaczął przynosić niemałe dochody, a jego klienci z zadowoleniem popadli w szereg najróżniejszych wygód związanych z eksploatacją własnych aut, co skądinąd zaczęło przynosić im samym również niemałe korzyści materialne. Ale ta okoliczność nie była wcale jeszcze największym zamieszaniem, no bo przecież dotyczyło to tylko określonych aut i tylko w Hiszpanii i w zasadzie poruszano się wokół całkiem niszowego zagadnienia. Zamieszanie i to niemałe spowodował – jak łatwo się tego domyśleć - rozgłos. Gdzieś w jakiejś gazecie, albo w telewizyjnym reportażu świat usłyszał o metodzie mechanika inżyniera z Hiszpanii Pablo S. na temat aut marki Toyota. Wiadomym więc stało się, że metoda przeniesie się na inne firmy aut i kwestią tylko czasu było, że zostanie rozpowszechniona na cały szereg innych urządzeń mechanicznych, których jest przecież na świecie bez liku, a nawet jeszcze więcej. Ale i ta okoliczność nie była przedmiotem największego zamieszania, zwłaszcza że producenci urządzeń mechanicznych wyszli naprzeciw tym poszukiwaniom i jak to w życiu bywa nastąpiło pewnego rodzaju pobudzenie rozwoju technologicznego, co właściwie wyszło na dobre zarówno użytkownikom sprzętów, mechanikom, znawcom materiałów jak i ich producentom, bo przecież tę nową sytuację można było wykorzystać na szereg najróżniejszych sposobów i w bardzo wymyślny sposób jeszcze więcej na niej zarobić, do czego zresztą finalnie doszło. Nastąpiło również pobudzenie najróżniejszych, niekiedy trochę już uśpionych, tez na temat konsumpcjonizmu jako takiego, ale i ta okoliczność w pewien sposób światu przeszła, albo również przyniosła szereg najróżniejszych korzyści, bo przecież jest to okoliczność jak najbardziej godna stałej uwagi i szeregu najróżniejszych rozmów, a nawet przeróżnych naukowych opracowań, a przecież świat bardzo lubi i dyskutować i pisać i analizować i rozpatrywać i czuć zapał itd.

           Jak z łatwością można się tego domyśleć największe zamieszanie powstało dopiero wtedy, gdy zmyślni naukowcy i konceptualiści zaczęli przenosić metodę Pablo S. na życie człowieka, co miało szereg bardzo daleko idących najróżniejszych konsekwencji od małych po olbrzymie, ale ta okoliczność jest już stety lub niestety tematem na inną opowieść.

 

 

Warszawa – Stegny, 17.12.2023r.

 

 

 

Edytowane 29 Stycznia przez Leszczym (wyświetl historię edycji)

[Corleone 11]

@Leszczym

   Dłuższa forma, mm. Z przyjemnością pochwalę i pomysł, i precyzję wypowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Drobne zastrzeżenia odnośnie do niektórych zdań, interpunkcji i formy (zbyt długie, nierówne akapity i pomiędzywyrazowe odstępy).  Ale czytało mi się fajnie .

   Serdeczne pozdrowienia.

Edytowane 20 Grudnia 2023 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Corleone 11 Spoko, dziękuję. Ja wiem, że w prozie strzelam czasem niedokładności, zwłaszcza w interpunkcji, ale to wszystko idzie później poprawić :)) Również serdecznie pozdrawiam i dziękuję za lekturę ;))

[Corleone 11]

@Leszczym

   Jak rozumiem, masz na myśli "bywam niedokładny"

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

   Proszę bardzo, Michale. Dzięki Ci za odpowiedź i za pozdrowienia.