Inhibitory

[Marcin Sztelak]

Wyraźnie zwalniam,

wraz z drogą mleczną,

od eonów zapierdzielającą bez sensu.

 

Ślina wypełnia usta,

za cholerę nie da się przełknąć

najprostszego nawet kłamstewka.

 

Do tego za oknem znowu

nie pada, kanaliki łakną

dżdżu, w postaci wszechogarniającego

potopu.

 

Pozostaje tylko kurz, pokoleniowo

hodowany na obrazach,

tak zwana galeria przodków,

drastycznie domniemanych.

 

Pora poczytać, jednak słowa

w ekspresowym tempie tracą wartość.

Dlatego bezrobotny strach na wróble

zbiera manatki i odchodzi w siną.

 

Prawdopodobnie przyśpieszam,

chyba że to tradycyjnie

upierdliwa droga mleczna.