Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nasze oczy


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja jednak wierzę łzom :) I dlatego sa dla mnie "przejrzyste". A dwa ostatnie wersy wskazują na możliwe oddzielenie naszych oczu od świata nie tylko "zasłoną", ale też "szybą", też od jego łez. Więc nie chciałabym pozbywać sie teg aspektu wypowiedzi. Dziękuję Ci za czytanie i przemyślenia :)

Twój komentarz brzmi mi troche "naukowo"... Czy to nie czasem wypowiedź "sztucznej inteligencji"..? Takie mam wrażenie. Jeśli się mylę to przepraszam i jednocześnie dziękuję :)

A ja jestem Ci wdzięczna :) I również pozdrawiam.

Tak, to jest niezbędne, ale oczy, w które patrzymy, podobnie jak okna muszą być do tego "odsłonięte". Dla mnie są wtedy oczami, czy oknami duszy. Dziękuję Ci :)

@iwonaroma@Łukasz Jasiński@GrumpyElf@Monia Dziękuję Wam! :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I chyba trochę trudno sie z nim zgodzić, czy pogodzić... Zdaję sobie z tego sprawę. Dziękuję Ci za przychylność :)

Może ja też odpowiem? :)

"te" zwiększa nacisk na "zasłony", podkreśla ich znaczenie i łączy z emocją peela (zniecierpliwienie, wyrzut, obciążeni czy ból). A "któraś" sugeruje, że jest ich wiecej, i że niełatwe jest odsunąć wszystkie naraz, ze wystarczy gdy jedna z nich sie rozchyli i już troche śwaita wnika w nas. Pozdrawiam.

@Leszczym Fajnie, że zajrzałeś :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@sam_i_swoi @duszka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie to samo miałem na myśli stąd mój zarzut o samobója. Ale powiem Ci, że ciekawi mnie dlaczego Ty tego nie postrzegasz w podobny sposób? Moim zdaniem każde słowo użyte przez autorkę czy autora ma jakieś konkretne znaczenie i zazwyczaj staram się to znaczenie odkryć.

Pozdrawiam ponownie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Treść bardzo wyraźna, fakt, gdyby... 

Duszko... pomijam "te"... poza tym, dwa razy "się" w tak krótkiej formie, w tym na początku wersu, dla własnej

wygody wstawiłam sobie pierwsze, w kropeczki. Drugiego można by się w ogóle pozbyć.... gdyby zapisać...

To jedynie moje spojrzenie na treść. Przekaz podoba mi się.

 

i świat.. wchodzi.. przez szczeliny

albo łza ... itd...

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przewiń sobie troszeczkę do góry i się dowiesz skąd to "te".

Pozdrawiam.

Niestety nie masz racji. To powtórzone "się" w ogóle nie razi i szczerze to nie rozumiem dlaczego masz z tym problem. Nie lubisz ojczystego języka?

A tutaj znajdziesz wierszyk o tym znienawidzonym "się":

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziekuję Ci za tyle uwagi i przemysleń :) Częściowo wyjasniłam już moje motywy powyżej, a co do "się" - uznałam, że jedno powtórzenie, to jeszcze nie jest za dużo. Poza tym ja chyba jestem bardziej zaprzyjaźniona z "się" niz Ty. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Potok gości i przyjaciół, słów i spojrzeń pełnych miłości, co gęstą strugą rozlewa się w dzień ślubu... To najwspanialsze wspomnienie.  Na zawsze. Strumień spełniających się marzeń, w bieli, w kolorze różanym, czerwonym od płonącego ognia namiętności. Rumiane pochiech policzki, wrzawa i śmiech bez ustanku. Gorący bochen chleba na stole, palce lepkie od słodkiego miodu. Bukiety kwiatów, wiecznie żywe, i radość i śmiech, i szczęście, Dom pełen dozgonnej miłości. Już zawsze.
    • @Corleone 11 Powstaje ciekawa książka:-) Pozdrawiam serdecznie!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A to ciekawe, że w sposób uraniczny Ci się Saturn objawiał...    Saturn jest męczący wszędzie, niektórzy astrologowie mówią wręcz: pokaż mi swojego Saturna, a powiem Ci, co Cię boli. A jak się ma go w domu kardynalnym i/lub w swoim znaku, to to się tylko nasila, więc nic dziwnego, że od dzieciństwa (dom IV, oś IC) Ci bruździł. Ciekawe jest jednak, że w sposób uraniczny (bo Saturnowi z Uranem to jednak nie po drodze), może rzeczywiście ten aspekt to odpalał, ale jeśli masz Urana w Lwie w opozycji do swoich planet osobistych w Wodniku, to to też trzeba wziąć pod uwagę, bo opozycja w swej naturze też jest po saturnowemu męcząca.  Ja swojego Saturna też mocno czuję, mam go w junkturze Wodnik/Ryby, ale zawadza mi o descendent luźną koniunkcją.  Do tego w swoim kosmogramie mam opozycję na linii Słońce+Merkury - Uran+Neptun.  I nie raz nie dwa jest mi ciężko się z ludźmi dogadać, kiedy na czymś mi bardzo zależy napotykam na wyjątkowo uparte, hamujące jednostki. I to też bywa nagłe, uraniczne, jak u Ciebie, hmmm... No, to faktycznie szmat czasu :) O, matko, współczuję tej czarnej roboty rachunkowo-poszukiwawczej :) Ja jestem na tyle leniwa, że wklepuję dane w program z internetu :) A astrologią zainteresowałam się w czasie, kiedy Jowisz pieścił mi koniunkcją Urana i Neptuna, a opozycją Słońce i Merkurego. Teraz to wiem :) U mnie też się sprawdza.  :)))))))))))   Dzięki za odpowiedź :)))   Deo
    • Ciało to jedno A dusza drugie Tak samo jak serce   I nie pyta się O wiek ani czas   Bo to zwykła Matematyka Nieskończoności
    • @Leo Krzyszczyk-Podlaś i tego życzę :) Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...