Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wróci harmonia i wróci powaga!

 

 

 

 

 

 

 

Wcale nie zachwycają mnie widoki,

Które dziś oglądam.

Czuję, że razem z nimi idą mroki.

Smutno w dal spoglądam.

 

 

 

Gdzie wasza dawna łagodność i skromność?

Gdzie nasza dawna zniknęła odwaga?

Nas naszła wcześniej nieznana bezbronność.

Zmieniliśmy się i przeszła powaga!

 

 

 

Wcale nie śmieję się, świat oglądając,

Który wciąż się wali.

Możemy jednak dalej żyć, nie znając

– Zgliszczy tych, gdzieś w dali.

 

 

 

Gdzie wasza dawna łagodność i skromność?

Gdzie nasza dawna zniknęła odwaga?

Nas naszła wcześniej nieznana bezbronność.

Zmieniliśmy się i przeszła powaga!

 

 

 

Gdzie nasza odwaga? Gdzie wasza skromność?

Wam teraz bronić nas! Nam jest bezbronność!

Gdzie są rycerze, co honor cenili?

Dawno ostatnie kroki tu zrobili!

 

 

 

Nie musim wcale burzyć tego świata,

Lecz wrócić na drogi;

Drogi przez przeminione dawno lata,

Gdzie świat nie był srogi.

 

 

 

Gdzie wasza dawna łagodność i skromność?

Gdzie nasza dawna zniknęła odwaga?

Nas naszła wcześniej nieznana bezbronność.

Zmieniliśmy się i przeszła powaga!

 

 

 

Wróć, wasza dawna łagodność i skromność!

Wróć, nasza dawna, rycerska odwaga!

Odejdź, nieznana wcześniej nam bezbronność;

Wróci harmonia i wróci powaga!

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.    Prawdziwy blues płynie ze zmęczenia   Coś we mnie samemu sobie nakazało znaleźć remedium i tę jedną odpowiedź napisałem wiersze i są gdzieś moje piosenki dalej zostałem sam z moim wielkim nic nie wiem komu i czemu i w co mam teraz wierzyć?   Włożyłem w poszukiwania swe wykształcenie zestawiłem ze sobą cztery ważne tajemnice spowiedzi, adwokacką, medyczną i naukową zderzeniem tych protonów zamęczyłem umysł czy mnie lubisz - nawet tego już nie wiem...   Jak ten mag bitewny chciałem tu cudów co wyśpiewałem - wzięto na odwrót co na odwrót było - zabrano dosłownie wszystko odebrano, a w zamian dano obawy dzisiaj i oby tak dalej nie wiem w co wierzyć...   Pomyślałem przypomnę życiu matowego bluesa chciałem czegoś jakiegoś ważnego dla pokoleń wyszło, że wielu odebrałem całe mnóstwo czasu oni również są zmęczeni moją długą opowieścią wytłumacz mi proszę skąd mam wiedzieć czym sens...   I tylko nowi radykalni podtrzymują na duchu że kiedyś, ze za lat sto, że może za lat pięćset będziemy jednak coś określonego wiedzieć dziwnawe są nasze mgielne wysprzątywania chciałem tylko wiedzieć, czy dojdę do choćby jednej odpowiedzi...   I chyba to już wiem, że do niej chyba nie dotrę... Przypuszczam, że odpowiedzi są unikalnym zjawiskiem... Choć chyba już wiem, że chyba próbowałem... Ale chyba już wiem, że chyba zupełnie nieudolnie...
    • @Robert Witold Gorzkowski To się nazywa świąteczne obżarstwo:)@Gosława tak się tylko mówi, a i na emeryturę trzeba zasłużyć;)
    • Dziękuję @akowalczyk @Robert Witold Gorzkowski pozdrawiam :-)
    • Na gniazdku z ości, w głębokiej norze, przy szmerze plusków, chłodzie w potokach, wolno się zdobi w niebieskie pierze podobne łuskom — pisklę zimorodka.   Ojciec z czatowni w głogu i olszy jak rycerz w zbroi, podniebny nurek, świtem przed groty otworem smoków pory połowu już wypatruje.   Ona na dystans trzech kilometrów. W rewirze tylko samiec, co łoży. Dla młodych strzebla, ukleja, ciernik. Mizerność jamy, stajenki lichej.                        
    • @huzarc taa teraz to bliżej mi do emerytury niż nowych powołań

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...