Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@error_erros Wiersz wybrzmiewa trochę, jakby peel chciał powiedzieć, że cokolwiek działo się na półkotapczanie, należy zostawić na półkotapczanie. Bardzo fajne :)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To niemożliwe. Nie wiem, co musielibyście robić, ale jestem przekonany, że nawet gdybyście zaprosili na orgię cesarza Kaligulę ze swoimi niewolnikami, nic by to nie dało. 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Trochę o to chodziło. A trochę o to, by samemu przed sobą móc się wyprzeć tego, co się tam robiło ;>

 

Po pierwsze - jakie "musielibyście"? Ja się z peelem nie utożsamiam. Nie mam nawet półkotapczanu ;]

Po drugie - idź mi z tym realizmem, nie psuj mi wizji artystycznej, ok? :P

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Aha, rozumiem ideę.

 

No fakt, jeśli nie masz, to odpada zatrzaskiwanie mebla, na którym się śpi, z impetem, tak, że pospadają sąsiadowi wyszywanki ze ścian. Uwiarygodniłeś się.

 

Czyli oglądałeś Kaligulę, albo znasz biografię cesarza. :) Są w filmie błędy historyczne, fakt, bo np. Makron nie zginął pod ogromną machiną, ścinającą głowy, a został zmuszony do popełnienia samobójstwa w Ostii, wraz z małżonką, ale... sam obraz strącił zapewne niejedną makatkę w niejednym pokoju.

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

To co się działa na tapczanie, zostaje w tapczanie, a sąsiedzi i inni mogą się tylko domyśleć i zazdrościć. Dobry wiersz. 

Swoją drogą nie lubiłem takich łóżek, bo w środku zawsze pozostawał odstęp, czy zagłębienie. 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Barłóg ognisty - jakieś to jest poetyckie, podoba mi się xD

Wersalka. Pół życia na tym spałem, nienawidzę. A jeszcze kiedyś miałem taką nie "giętą", tylko nasuwało się jedną część na drugą, ta druga nie była w żaden sposób przymocowana do reszty i to nawet nie było zagłębienie, tylko czasem po prostu chamska szczelina. Zastanawiam się, czy łóżko z takim sposobem rozkładania to jeszcze wersalka, czy to już się jakoś inaczej nazywa. Mniejsza o to w sumie :P

Opublikowano

@error_erros

Wiersz! Poleciałeś-:)

I słowo 'barłóg' jest bardzo dobre, tajemnicze!

Probowałem je połączyć ze słowami: sidła, szczęki , zawiasy, sąsiedzi!

Samotne gniazdo... bywa silniejsze.

Tytuł jest ciekawy! Dualny jak przedsiębiorstwo i lekcje zawodowe-:)

 

Pozdrawiam!

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
    • @Alicja_Wysocka Napisałem taką szybką odp. ad hoc. Zrobiło mi się szkoda tego licha.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...