Zgłoś

Wiesz? Patrzę na twoją fotografię. W twoje oczy –- gwiazdy na nieboskłonie. W te migoczące kryształy źrenic.   I tak mi jakoś, kiedy obrysowuję owal twojej twarzy. Albowiem jesteś w moich oczach czerwoną różą o zapachu jaśniejszym niż słońce.   Tak oto kartkuję zakurzone stronice swojego życia. Coś pomiędzy wierszem a powieścią.   Pełno tu tego.   Skreślone w tym albo w innym języku (miłości)   Oddane w estetyce zagadkowego symbolu. Emocjonalnych skojarzeń.   Dużo tu tego.   Tych zapisanych kartek. Wierszy... Tej całej gmatwaniny słów. Tej nieskończoności postrzegania świata.   Srebrzą się na krawędziach zakurzone na półkach foliały Beksińskiego, Aleksandra Błoka…   W pomarańczowej jutrzni, o świcie (w czerwcu, albo któregoś innego dnia gorącego lata)   Patrzę na ciebie, moja jedyna. I gładzę dłonią twoją szyję. Całuję…   Odchylasz głowę, zamykając powiekami niebo.   Kiedy tu piszę. I śnię o tobie na jawie i we śnie.   Wiesz? Dzisiaj jest wiatr w tym ogrodzie, co wydawał się już beznadziejnie cichy i pusty.   Ale teraz śpiewa. Kołysze się ulotną chwilą anemonów.   W półcieniu i w słońcu. W zmierzchającym dniu późnego lata.   (Włodzimierz Zastawniak, 2024-06-16)    

@Jacek_Suchowicz Poetka...  Warto znać myśli...  Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 

trudno , żeby ktoś był chory za ciebie... tak samo jeżeli masz problem to masz go ty inni maja swoje problemy po to masz rozum ręce i nogi by gdy się pali lub lamia drzewa by przetrwać...

,, Ziarnem jest słowo Boże,  a siewcą Chrystus.    wzywam Cię Panie  a Ty mnie słyszysz    dodaj Panie wiary abym przejrzał  abym dojrzał Cię w codzienności    wspomóż mnie abym miał wiarę  chociaż jak ziarnko  mógłbym wtedy  liczyć na Twoje wsparcie    cóż ja bez Ciebie znaczę    zmagam się z życiem  mam powody do radości  ale w chwilach trudnych  choroby nieszczęść czy  ważnych problemów  zostaję z nimi sam    dodaj mi Panie wtedy sił    Jezu ufam Tobie    6.2024 andrew