z księgi wiatrów

[marekg]

w porywistym wietrze
niebo rozrzuca kartki
słowa mrużą oczy ze zmęczenia

jest jeszcze samolot
uczepiony białej wstęgi
potem atramentowa cisza
wyjechałaś
kilka godzin lotu stąd


zamieszkałem między książkami
twój koc czytam na dobranoc
czasem mruczy kot
w rękopisie
po drugiej stronie wiersza

[duszka]

@marekg Tak, jakby zewnętrzne rozstanie wzmocniało wewnętrzną obecność i bliskość... Pięknie wychwytujesz słowem stany i chwile. Pozdrawiam :)