Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

DROGI


Rekomendowane odpowiedzi

O równoległe drogi bez końca,

po których idziemy osobno

zapatrzeni w niepisane prawa

strzegące naszej samotności.

 

Szukamy tych najlepszych,

po których coraz prędzej

pędzimy na przydrożne złomowiska.

 

Pozostawiamy nasze nazwiska

wyryte w kamiennych tablicach,

raniących roześmiane oczy.

 

A świat nam zapłaci szczodry

jedną jesienną

kartką z kalendarza.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Polman Przejmujący swoją "surowością" wiersz... Tak, zbyt często chodzimy po ziemi samotni - "równoległymi" drogami i dopiero po smierci, pogrzebani w niej zostajemy zjednoczeni, ale już niezauważalnie dla świata... To dla mnie nowe, niezwykłe spojrzenie na nasz los i nowe odczuwanie dzisiejszego dnia. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...