Szpony

[JaKuba]

Szpony

 

w myślach o ptasich kształtach
niewierna tli się nadzieja 

przypala dłonie kochanków

od zawsze kochali ból

 

światło ucieka z wnętrza
klatka po klatce wyparta
całe albumy zaniedbań

w zmysły wcierany brud 

 

na powiekach trwa walka

pyły spacerów po dnie

lokum płacze szkarłatem

kiedy przekraczasz mój próg

 

w ustach twych przepowiednia

że nie można inaczej 

prawda bywa bezwzględna

wobec niewinnych snów 

 

powiedz czy mnie pamiętasz

czy wspominasz me oczy

które nie wierząc w boga

w Tobie widziały cud

 

powiedz ile dziś znaczy 

 marsz po życia zakrętach

gdy wciąż gubimy mapy

i uciekamy od ról

 

dziś znów pójdę do pracy 

z światem bić się po zębach

szefom wyrabiać normy

szmalem hamować głód

 

by powrócić wieczorem

i się modlić do piękna 

w szponach suki rutyny

i ślubowań po grób 

 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... do życiowej roli, potrzebny jest (obok...?) 'życiowy' reżyser,  oboje muszę się ciągle zgrywać, w sensie, grać na tych samych falach.