Anhedonia - czyli rozmyślania nad rozpaczą

[Gość]

I pomyśleć o tym, że skończyłem tu gdzie jestem, po tylu latach. Gdzie jestem? W nicości i pustce.

 

W matni, w sytuacji bez wyjścia, w wielkiej, ogromnej dziurze bez światła. I brakuje tu tlenu, i brakuje tu drabiny, schodów, przejścia. Widzę cienie, niczym Platon, tańczące bezszelestnie, jak zjawy, czy duchy nieosiągniętych możliwości. Przenika to wszystko jakiś nieznany mi eter, boska cząstka Higgsa, czy czarna materia, która nie gra dla mnie i nie będzie mi grała dzisiaj symfonii.

 

Możesz kucać, chować się, leżeć, drapać ściany, wspinać się. Tautologia. Ten kamień Syzyfa trzeba wnieść na górę. Ten jeden raz. Ten kolejny raz. I kolejny. I wmawiasz sobie, że uratuje Cię sen, czy momenty ekstazy, masturbacja, narkotyki. Książki przeczytane i te nieprzeczytane. Muzyka Chopina, Mozarta, heavy metal, polski jazz.

 

Jesteś, jak bohater filmu o człowieku, który śpi.

Lecz sen ten można jeszcze wyśnić w barwniejszy sposób. Potrzebne są tylko cel i nadzieja. W poszukiwaniu Boga, ukryłeś się w pokoju, pod kołdrą, czasem wyjdziesz na balkon zapalić papierosa i podziwiać ptaki.

 

Pomyśl o tych wszystkich kobietach, pocałunkach, pierwszych miłościach, kwiatach, świeczkach. O tym, jak uśmiechasz się sam do siebie, gdy już ostatni płomyk nadziei zdaje się gasnąć. Cel jest jeden. Śmierć. I tylko ona Cię wyzwoli. Dopóki nie przychodzi, nie przejmuj się życiem, to tylko chwila w skali wszechświata, wszechogarniającej Jaźni.

Pamiętaj o momentach, gdy byłeś mistykiem, Abrahamem, czułeś ten Dotyk, niczym niezachwiana pewność jedności. Nikt Ci tego nie zabierze. Mogą mówić o Tobie, wariat, hochsztapler. I co z tego, że już prawie nic nie czujesz? Nic Cię nie interesuje? Cała ta filozofia, literatura, pieniądze, że to na nic. Vanitas vanitatum et omnia vanitas. I kroczy się dalej.

 

Poprzez cienie umarłych, piekło dusz szaleńczych. Tańcz. Wpatruj się w ognisko. Licz gwiazdy na niebie. Oddychaj, mantrę swoją powtarzaj. Uczyń ją rzeczywistością.

[Wiesław J.K.]

@krys929 Kohelet zaznał wszystkiego więc nic dziwnego, że zachorował na anhedonię. Pozdrawiam!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.