Kłosanka

[Dekaos Dondi]

 

słoneczko ciepło do żniw zachęca

gdyby ktoś nagle

nie

zapamiętał

 

pani kłosanka w warkocz spleciona

dziwnie wciąż smutna

aż pragnie

skonać

 

drga wciąż na wietrze zwiewnie rozpacza

marzy by włożyć

suknię

z modraka

 

a kwiatek w dole za nisko całkiem

nawet on nie wie

że ma

wybrankę

 

nie płacz kochana to jest ważniejsze

tutaj na polu

zbiorą was

pięknie

 

turkocą żeńcy tam i z powrotem

zetną kłosanki

nabrzmiałe

złote

 

w każdej biel mąki radośnie śpiewa

matką ty będziesz

początków

chleba

[viola arvensis]

@Dekaos Dondi I myślami można wrócić do upalnego sierpnia... Bardzo przyjemny wiersz.

[Dekaos Dondi]

@viola arvensis ↔Dzięki:)↔Pierwotnie w pierwszym wersie, był→sierpień,

lecz chciałem, by tekst nie był aż tak ukierunkowany, tylko bardziej ogólny:))

Pozdrawiam:)