Grzeszna modlitwa

[Dawid Rzeszutek]

Grzeszna modlitwa

 

W Hiroszimie był to dzień jak każdy 
Wszyscy czekali aż się przejaśni
Aż jakiś bóg uwolni brudnych niewolników
Każdy marzył o chwili ciszy i spokoju

 

Poszedłem pogrążyć się w mistyce
Egzaltować gówno własnego żywota
Sprawdzić czy spadnie na mnie siła
Pozwalająca choć raz nie ulec żądzy

 

Wnet po cichu się zacząłem modlić
W grzybie atomowym zlizując grzech
Przez ten wiecznie trwały moment
Z pomiędzy ud zreformowanej prostytutki 

 

Ale ona jęczała językiem Szatana rozwiązłym
Pod naporem tragedii radioaktywnej
Ach, nie, Ach, nie, Ach, nie - jeszcze nie... kończ
Nie będąc pewna, czy chce się wyspowiadać

 

Było niezwykle ciepło - grzechy płonęły
Tak, jak za mikrosekundę nasze ciała
Odwrotnie proporcjonalnie do świec istnienia
Gdy zgasły, Jezus odmówił dwa razy miłosierdzia

 

Zanim nic się nie zmieni, bo już płoniemy
Ostatni posmak w ustach zapamiętam
Będzie prywatną hostią przekleństwa
Skazą zwierzęcego głodu słabego mężczyzny

 

Ten grzech ocali nas od zmartwychwstania
Sprawi ból, który rozgrzeje nienawiść do Boga
Teraz parzy nas rozgrzany bat poczucia winy
Tak kończą się modlitwy słabego księdza

 

Autor: Dawid Daniel Rzeszutek