Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dział Z


Agnes

Rekomendowane odpowiedzi

joaxii :


To czy jesteś gołosowna czy nie to już kwestia subiektywnych odczuć.

Czemu napisałaś tyle na temat wyglądu komentarza ? Czy to jakaś aluzja ? Jeśli tak, to poprosiłbym konkrety.

To że poeta woli negatywne komentarze to jakaś fikcja, można się o tym łatwo przekonać, więc może takie bajki lepiej odłożyć na bok, przynajmniej na większości portali.

Napisanie sensownego komentarza nie musi wymagać czasu, pisanie długich komentarzy to naiwność a nawet głupota, w większości wypadków, którą zwalczam u siebie zresztą. Tak czy inaczej prowadzą do jałowych dyskusji, nie ważne jak trafny byłby komentarz.


Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 42
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ja wolę negatywne komentarze, ale oczywiście te sensowne. A wolenie negatywnych komentarzy wcale nie musi zaprzeczać, że ktoś lubi dostawać także pochwały.




W pisaniu długich komentarzy wcale nie widzę nic naiwnego ani głupiego. Zgadzam się jednak, że krótki komentarz także może być sensowny, bo przecież nie chodzi o ilość tylko o jakość, prawda?
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ja wolę negatywne komentarze, ale oczywiście te sensowne. A wolenie negatywnych komentarzy wcale nie musi zaprzeczać, że ktoś lubi dostawać także pochwały.




W pisaniu długich komentarzy wcale nie widzę nic naiwnego ani głupiego. Zgadzam się jednak, że krótki komentarz także może być sensowny, bo przecież nie chodzi o ilość tylko o jakość, prawda?


I niech mi ktoś powie że jest sens krytykowania czegokolwiek w sposób chociaż troszkę dłuższy niż jedno zdanie.

Prosze http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?pid=143576#143576



Oczywiście Panie Bartoszu że są wyjątki tylko ile takich osób ich jest ? Nie ma miejsca na krytykę i tyle, wszędzie jest podobnie.

Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przepraszam, że nie w nurcie głównym się odezwę.
Poezja.org od czasu zmiany nazwy na interklasa ponosi konsekwencje tej decyzji. Po pierwsze dzięki temu nadal istnieje, bo pamiętamy kłopoty finansowo- organizacyjne. Pamiętamy też hasło – żadnych sponsorów. Po drugie nastąpiła utrata prestiżu, przecież mocniej przemawia do mnie fakt, że ktoś umieszcza wiersze w poezja-polska.art.pl (dobrze brzmi) niż w www.interklasa po wejściu w zakładkę “uczeń” i wybraniu “serwis poetycki”. I można mówić, że liczy się to co w środku, a nie nazwa... lecz ulegając reklamie też nie zdajemy sobie z tego sprawy. Po trzecie sprawa limitu wierszy – z jednej strony, strony orła, gdyby można było dodawać rzadziej ludzie wybierali by dłużej i mieli więcej czasu na komentowanie. Ze strony reszki – wiersze długo tkwią , mało ich przybywa,a komentarze się nie pojawiają.
To tyle, teraz wejdę na dział Z i w ciągu 2 minut skomentuję 5 wierszy, bo w końcu ile czasu trzeba, żeby przeczytać: 120 linijek tekstu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @aff Wiesz Aff, wróciłem do Twojego tekstu. I ta grafika niesamowicie Ci się udała. No naprawdę coś bardzo ciekawego. Zachowaj :)) A jak możesz nawet opublikuj, bo oddaje w dużym stopniu istotę sprawy :))
    • uschłe dzbanuszki    orlików. szumiących drzew    ogród gawroni     ludzie stłumili się domów korzennych snów kasja piernika     tam pod skrzydłami w aleje gdzie młody anioł szarzeje skruszy się w deszczu i  zwiędnie po rzeźbie dziadków wspomnienie     uschłe dzbanuszki orlików. szumiących drzew — ogród gawroni tłumią się ludzie znów domów. korzennych snów w kasja piernikach     niesterowalni. tembr trajektorii zgrzyt chronicznego stan uniesienia ale nadążą ci co przezorni na łasce kolęd dziatwy ubłagać        z rozbełtanego    poranka po ostatni    róż — mleczny ząbek                                    
    • Rozdział szesnasty       - Moi drodzy WspółMistrzowie - zwrócił się Jezus do Właśnie Wspomnianych - i moi drodzy padawani. Została nam jeszcze jedna kwestia. Jedna sprawa do zmiany. Istotna o tyle, że druga wojna światowa nie nastąpi. Tym samym jeden z jej celów nie zostanie osiągnięty, a wszystkie jej następstwa z natury rzeczy nie nastąpią. Zatem...     - ... Zatem potrzebujemy wysłać kolejne dusze tam, gdzie tradycyjnie je wysyłamy - Siddharta podjął wypowiedź WspółMistrza po tym, gdy Tenże obrócił się ku Niemu. - Hmmm...     - Nie potrzebujesz podkreślać, że tego nie lubisz - odezwał się Muhammad. - Ale cóż mamy zrobić? Taki los wybrali sobie sami, i to w Naszej Obecności. Za Naszą radą, ale ostateczna decyzja należała do nich samych. Tak więc - tu uniósł rękę celem wykonania wiadomo jakiego gestu. - Ciach!     - Jako człowiek - odparł mu Siddharta - istotnie obawiałbym się, że nie obędzie się bez tego. Ale jak Bóg mam tego pełną świadomość. Tak być musi, ponieważ tak chcieli. Ponieważ tak sobie wybrali. Zatem "Ciach"... - co mówiąc, przybrał mało szczęśliwą minę. - Niech się stanie.    - A co Ja mam powiedzieć? - zapytał Jezus retorycznie. - W Swoje ostatnie ludzkie wcielenie przyszedłem pomiędzy nich właśnie. Aby pokazać, że i pośród takich ludzi może urodzić się i żyć ktoś pozytywny - o Matce i przybranym Ojcu nie wspominając. A oni zdradzili Mnie i wydali rzymskiemu namiestnikowi, aby najzwyczajniej w świecie pozbył się Mnie. "Lepiej niech jeden człowiek umrze za naród", tak wtedy powiedział wiadomo kto spośród nich. I jeszcze naiwnie oczekiwał - i oczekiwali, że dam im tę - taką - satysfakcję.     - Ale, jak wiemy, miałeś najmniejszy zamiar tak o uczynić - odrzekł Muhammad.    - Skąd wiedziałem, że akurat Ty wypowiesz te właśnie słowa? - odparł mu Jezus. - Oczywiście, że to, co widzieli, było iluzją. Uzewnętrznieniem tego, co chcieli zobaczyć. Na co liczyli, że zobaczą. Do tego stopnia materializacją, że byli najświęciej przekonani, że to, co myślą iż widzą, dzieje się naprawdę. To przecież oczywiste - zakończył. - Człowiek mojej miary, formatu oraz poziomu intelektualnego i duchowego, będący krok od świadomego osiągnięcia Boskości nie mógłby istotom przecież niższym, pozostającym daleko za nim na drodze rozwoju, pozwolić na urzeczywistnienie takiegoż pomysłu.    - Tak więc - WspółMistrzem, który odpowiedział Jezusowi, był znów Muhammad. - Ciach! Niech cały świat, w drodze nie-wojny, uwolniony zostanie od tych stworzonych na obraz i podobieństwo, otrzymując i odzwierciedlając najgorsze - ale w jego mniemaniu najlepsze - cechy tego, który ich zaplanował i stworzył. Pychę, egoizm, pewność własnej wyższości, żądzę władzy i pieniędzy oraz fałszywą pokorę.     - WspółMistrzu mojego Mistrza... - Gabr'I'ela zastanowiła się, czy wyrazić głośno swój - naturalnie kobiecy - cień wrażliwości.    - Dobrze, że milczysz, padawanie mojego WspółMistrza - Muhammad uśmiechnął się powściągliwie. - Oni naprawdę na to zasługują. A kto jak kto, ale Ja, Jezus i Siddharta wiemy to doskonale. Nas oszukać się nie da: wiemy wszystko o każdym i wszystko o wszystkim.     - Niech zatem wasza Mama Ziemia odetchnie od nich energetycznie. Niech pokój, który zagościł w waszej części świata, będzie trwały i w niej, i gdzie indziej - to rzekłszy, spojrzał na Jezusa.    - Tobie, WspółMistrzu - i tylko Tobie - z racji urodzenia się wsród nich - przypaść może wykonanie tego w inny sposób i bezpośrednio, a nie przy pomocy innych, przeważnie nie w pełni świadomych ludzi, w czym naprawdę uczestniczą.     - Niech zatem tak się stanie - powiedział Jezus, czyniąc odpowiedni gest. - Już pora.    Domyślasz się, mój drogi Czytelniku, że w zaistniałej sytuacji Wielki Reset i tym samym Nowy Porządek Świata nabierają właściwego, zgodnego z Boskim Planem, znaczenia. Bo prawdziwy pokój możliwy jest tylko w świecie bez istot, których dusz integralną częścią jest wojna.                         Koniec      Voorhout, 22. Grudnia 2024
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dla Ciebie tylko takie.. :-) Również pozdrawiam, wesołych Świąt!
    • dziś pisanie wierszy bardzo modne jest kro rozum ma szerszy ten dokładnie wie że wierszu uroda i słowa i gest i serce i dusza co już się gdzieś rwie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...