Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Emily Jane Brontë - Nie jest tchórzliwą dusza ma (No Coward Soul is Mine)


Rekomendowane odpowiedzi

Nie jest tchórzliwą dusza ma,

Nie drży jak osika przed burz świata zgiełkiem:

W mych oczach lśni niebios gloria,

I wiara takoż lśni, moja broń przed lękiem.

 

Boże, który w mej piersi trwasz.

Wszechmocnym, wszechwiecznym jesteś Bogiem!

Życiem - co we mnie spoczywa,

Gdy ja - Wieczne Życie - mam siłę w Tobie!

 

Puste są tych cred tysiące

Co poruszają serca: puste nieopisanie;

Marne jak chwasty więdnące,

Jak szlam piany na bezbrzeżnym oceanie,

 

By wzbudzić zwątpienie w tym

Kto trzyma się mocno Twej nieskończoności;

Tak pewnie zakotwiczonym

Na niewzruszonej Skale nieśmiertelności.

 

Darząc miłością szeroko

Wieczne lata ożywia Duch Boży,

Wnika, rozmyśla wysoko,

Zmienia, karmi, rozkłada, wznosi i tworzy.

 

Gdyby nadszedł kres ludzkości

I słońca i wszechświaty istnieć przestały,

A Tyś został w samotności,

Wszystkie istnienia wciąż by w Tobie trwały.

 

Nie dla Śmierci te przestrzenie,

Ni atomu jednego jej moc nie zmoże:

Ty - Ty jesteś Byt i Tchnienie,

A to czym Jesteś, zniszczone być nie może.

 

I Emily (1846):

 

No coward soul is mine,

No trembler in the worlds storm-troubled sphere:

I see Heavens glories shine,

And faith shines equal, arming me from fear.

 

O God within my breast.

Almighty, ever-present Deity!

Life -- that in me has rest,

As I -- Undying Life -- have power in Thee!

 

Vain are the thousand creeds

That move mens hearts: unutterably vain;

Worthless as withered weeds,

Or idlest froth amid the boundless main,

 

To waken doubt in one

Holding so fast by Thine infinity;

So surely anchored on

The steadfast Rock of immortality.

 

With wide-embracing love

Thy Spirit animates eternal years,

Pervades and broods above,

Changes, sustains, dissolves, creates, and rears.

 

Though earth and man were gone,

And suns and universes ceased to be,

And Thou wert left alone,

Every existence would exist in Thee.

 

There is not room for Death,

Nor atom that his might could render void:

Thou -- Thou art Being and Breath,

And what Thou art may never be destroyed.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ponad półwieku stawiam żetony los krupier rzuca nadziei kulkę koło się kręci w przeciwną stronę a kiedy staje znów nie mój numer   nie rezygnuję tą grę wciąż kocham nie mogę przecież ciągle przegrywać wierze że trafię odrzucam rozpacz przecież istnieje prawdziwa miłość   ale już jesień co przypomina żebym się spieszył nie będę młodszy niedługo przyjdzie niestety zima czas obstawiania mam coraz krótszy       20-09- 2024 Di Campione d'Italia 
    • Wkłada kamień do ust i ćwiczy wymowę. Nieraz kaleczy się. Później przemawia gładkimi i okrągłymi zdaniami. Czy są klejnotami ?    
    • W kształcie nieokreślonym Prawami geometrii Nie doszukuj się prostych Linii, osi symetrii.   Nie doszukuj się płaszczyzn W dachach gromem skruszonych, Ani wzorów – w dywanach W bezkształtność obróconych.   Nie szukaj też gry świateł Wśród błysków  igieł szklanych, Wiatru pięścią gwałtownie Tęczowo rozsypanych.   Nie szukaj praw wspólnoty W  grubych mumiach kamienic, Cierpkim stężałych bólem (Jak oblicza – męczennic).   Nie szukaj praw wszechświata W biblioteki ruinach, W zgliszczach antykwariatu Sagi – o wielkich czynach.   Nie szukaj słów uczonych Na rozsypanych  kartach, Tam, gdzie mała księgarnia Raną ściany – otwarta.   Nie szukaj również piękna W  byłej -  bryle muzeum, Rozciętej na sto części (Oto – destrukcji dzieło).   Nie szukaj rytmu dziejów Pod gruzami opery, Gdzie na kamiennej fali Mewy usiadły cztery.   Nie szukaj miłosierdzia Tam, gdzie kruchość katedry Okrył delikatnością Bandaż śnieżyście srebrny.   Nie szukaj praw natury Tam, gdzie na mary – ziemi Zwalone zwłoki dębu  Pod toporem ciśnienia.   Nie szukaj w zgasłych życiach Sensu lub alegorii, Wszak z ran – nie papirusu - Utkana jest historia.   Zamiast szukać słów wielkich, Kiedy zabrzmi głos dzwonów, Uszyj  minutę ciszy W burzy tamtej -   minionym.   I kwiat pąsowy połóż Tam, gdzie z ręki osłabłej Trzy płatki – bólu krople Na bruk twardy – upadły.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...