Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Z  oczu strumień smutku się wylewa,

nie pomyślałeś ,o tym co czuję.

Liczyłeś na żal i gorycz.

A zatem powoli wszystko się komplikuje,

aż mnie złość zalewa.

Bo nie jest nam jak w niebie ,

tysiące słów padają,

a później zanikają.

Co czujesz ?

Oto jest pytanie ?

Jak te karty zakończą dziś rozdanie.

Pytasz czy kocham a ja zastanawiam się,

czy nie pokazuje tego Ci,

akceptując z wadami  z zadrapaniami przeszłości ,

które skazę zostawiły w duszy twej.

Ale ty pojęcia nie masz !

Jak głębokie blizny posiada moja dusza.

 

 

Edytowane przez xWhisky (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Napisałem metaforycznie, jako coś cennego.

Dla każdego według prawdy chwili.

 

A ja jestem zmienny, zatem i taki mój kierunek, a raczej jego brak.

To zresztą słowo nie z mojej bajki.

Taką już mam osobowość i zamieniłbym jej na żadną inną.

 

Ważne tylko, by nie oddać je światu na niedocenienie.

Zwolennikom jedynie słusznego szlaku do ambicji, sukcesu i osiągnięć, jakkolwiek je rozumieć.

Dla mnie liczy się proces, a nie wynik jego.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zasadniczo to masz rację. 

 

Mnie osobliwie chodziło o to by koncentrować uwagę bardziej na samym procesie niż jego wyniku. Przecież ten ostatni, tak czy siak zawsze jakiś będzie.

A czy zgodny z oczekiwaniem, lub nie, zależy nie tyle od samego rezultatu, co od oczekiwania.

 

A co gdy nic nie nie oczekujemy?

Czy wtedy barwa wyniku ma znaczenie?

 

Weźmy dla przykładu taką randkę. Gdy obie strony skoncentrują się na jej przebiegu, a nie efekcie, czy nie będzie milej?

 

Takie podejście nie zawsze jest sensowne, ale w licznych sytuacjach się sprawdza.

 

Nie jesteśmy indywidualistami jak pająki.

Ludzie to gatunek stadny, kolektywny. Wpływamy na siebie nawzajem, kształtujemy.

Jedni są bardziej oddzielni, drudzy bardziej wspólnotowi. Kwestia osobowości.

Wiele zależy od kultury, wychowania.

Jednak wszyscy jesteśmy cząstką całości.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę że na randce decyduje chemia i przyciąganie.

A wynik zależy od nas i od decyzji, które podejmiemy.

Ale fakt czasem dobrze po prostu płynąć z nurtem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski bardzo dziękuję. Szacunek za szczere słowa. Miło mi.
    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...