Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Portret matki

tomass77
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

tomass77

tomass77

Opublikowano
Opublikowano

Moja mama lubiła tańczyć 

Męczyła tym każdego faceta 

Moja mama lubiła mnie niańczyć 

Taka była 

 

Moja mama lubiła handlować 

Stać na rynku z ciuchami 

Czasem ją zawoziłem 

Starymi Ładami 

 

Moja mama lubiła piwo 

I uwielbiała palić

Kochała życie 

Ale życie nie umiało jej ocalić

 

Moja mama była moja 

Jedyna i niepowtarzalna 

I taka schorowana 

Moja matka wariatka 

 

Moją mamę zostawiła rodzina 

Ale wciąż miała syna 

Który złościł się i przeklinał 

Że przez nią nie może iść do kina 

 

Moja mama płakała 

Otwierała okno 

Skakała

Anielskie skrzydła ją trzymały

A nie córki dyrdymały

 

Moja matka była przebojowa 

Ciągle coś zmieniała 

A najchętniej mieszkania 

W nich swe meble przestawiała

Jakby ich nie chciała 

 

Moja mama była ignorowana 

Młodość moją zabierała 

Potem znów się wybielała

Krakowiaki odstawiała

 

Moja mama nie była jak 

Nieskończoność 

Choć tak żyła i myślała 

Jeden raz została sama

Pod pierzynę się schowała 

 

Zostawiła w szafie 

Kolorowe ubrania

Papierosy 

I skończoność 

 

I mnie w fotelu bujanym

W kapeluszu panama

 

7

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • EsKalisia
      Więzy krwi

      Przez EsKalisia · Opublikowano

      Lubili się. Oprócz nienagannego wyglądu łączyły ich lata terapii i te samotne noce w szpitalu. Gry w planszówki i awersja do telewizora, przełamana z inicjatywy Grześka "Planetą małp. Ewolucją". Nieraz była mowa o "Miodowych latach"- tyle z mainstreamu. Cały świat był ich. Byli niekonformistami. Zawsze pod prąd. Buntowali się przeciw mainstreamowi. Najpierw uwodzili się grając w grę planszową, a potem szli do łóżka. Iskry, wiadomo. - 5 minut patrzymy sobie w oczy? - Yes. Taki ich mały fetysz. Nieprzebadany naukowo, według Grześka. To nic. Pomaga. Ustawił stoper na 5 minut i 20 sekund ( z zapasem, rzecz jasna). Usadzili się wygodnie, naprzeciw siebie. Gwiazdy sypały się z jego oczu. Milczeli przez 5 minut, ale opowiadali sobie dużo, przez te oczy. Stoper dał znać o płynącym czasie. Poszli przygotować coś do zjedzenia. Jego długie palce powoli wyciągał chleb z worka. Paulina i Grześ mieli plany połączyć się na wieczność.   - Do Bartka czuję miłość. Do Ciebie czuję przeważnie obojętność. - A- ha ...( W środku Paulina się gotowała) - Chcesz nad tym popracować? - Nie.     Paulina wzięła torbę i załakładając buty oznajmiła że idzie na spacer. W nerwach nie mogła zamknąć domu. Chciała się znaleźć jak najdalej. Od niego. Pogoda była dojmująco piękna. Jej krok dostosowała do przeciętnej prędkości przechodniów, czyli jak na nią, szybki. "Nie ma problemu"- mówiło jej tempo. Oczywiście, że jest. Właśnie miłość jej życia oznajmiła, że woli swojego bratanka od niej. I może nad tym popracować. Pracować?! Przecież, kurwa, jesteśmy ze sobą od 1,5 miesiąca i nic innego nie robimy tylko pracujemy, robimy rzetelnie ćwiczenia z książki psychologa- coacha, byliśmy nawet u specjalisty. Szła przed siebie, idąc tam, gdzie panuje beztroska. Tam, gdzie nie obawiała się niczego. Kiedyś tam piła piwo i powodowała zawroty głowy, kręcąc się na karuzeli. Na miejscu nie było nikogo, oprócz jednego mężczyzny. Zawróciła i szła dalej, przed siebie. Doszła do domu rodzinnego. Po drodze zawibrował jej telefon. Odczytała dopiero na miejscu. - Jesteś już. - Tak. Sama, bez Grześka. BEZ niego. Nie wiem co się dzieje ... Powiedział, że czuje do mnie obojętność. Wyszłam na spacer, on pisał, że też poszedł się przejść.   Zjadłam sama naleśniki i nie czując już głodu położyłam się, na wpół siedząco. Zadzwonił. On. - Cześć, Grzesiek. - Cześć. Rozstajemy się. - Ale jak to? Jesteś pewien? Ja nie chcę. Chcę to ciągnąć! ... - Rozstajemy się. - ok - Kiedy zabierzesz rzeczy?     Pustka. Nie będzie już wspólnych spacerów, śniadań, kąpięli czy wypadów. Czuje, że coś podnosi ją na duchu, nie pozwala jej dotknąć dna. To substancja, którą ma we krwi, rozprowadzona po całym organiźmie; substancja stabilizująca nastrój, działająca przeciwpsychotycznie. Dzięki, o psychiatrio!
    • FaLcorN
      Stworzony dla — przed siebie

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję za ciepłe słowa, pozdrawiam!
    • Konrad Koper
      Konkretna

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      @violetta Ładne - pokrzepiają...  
    • violetta
      Konkretna

      Przez violetta · Opublikowano

      chodzę po głazach gdzie błękitna woda kaskadowo spływa wokół kolorów fioletu jasnego zachodu skrzydła ptaka mgły  przebijam się jego głębią promieniami zmieniając w pudrowy pączek róży  Dzika róża  zbieram białe sercowe płatki delikatne jak bibułka w dłoni a pod falbanką chroniona liną nie tracę swojej łagodności  spleciona w koku czerpię siłę        
    • Florian Konrad
      Skoczkini

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      jesteś zbyt daleko, w innym województwie, chcę więc skrobnąć przestrzeń paznokciami, przydrapać cię bliżej. niech będzie chaos. w końcu gonitwa myśli, jak sama nazwa wskazuje, jest kobietą. zjaw się, aby odbarykadowywać, zatop w połamanych tabelkach rozkładu jazdy (autobus, który prowadzę  zatrzymuje się na innym przystanku. na tym też nie. i nie na tym). słuchaj ze mną płyt kombajn... znaczy – kompaktowych. wykładów o małej perwersyjności: zlizywaniu makijażu. o czynieniu dobra poprzez brutalność (zepchnięta ze schodów czarownica w szklanej sukni jęczy na dole, ledwie widoczna spod okruchów i ran). chodź. niech zje nas wirtualna rzeczywistość, wypluje rozpikselowanych, łączących się (dłonie w twojej skórze – prawdziwa mistyka!). bo jak na razie niewiele mam z magii. z cudownych przyborów – patyczek do ssania (nawet nie gałgan!). nieco pachnie mlekiem, więc może wykiwa głód.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...