Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

roztargniona zerkam przez ramię...

ochoczo a niezdarnie - 

jakbym kości niestare choć sztywne 

ochraniała - 

tylko przed czym? 

skoro świat na pozór taki przyjazny 

a ja miękki koc... 

niczego sobie nie złamię

 

roztargniona jestem 

zachłanna na miłość do stworzenia 

i ciebie  

tylko przelotnie

na przekór 

zerkam przez ramię...

 

kogo szukam

w burzy westchnień 

nie wiem

 

 

 

Opublikowano

@Ewelina  Udana kompozycja,

a pourywane zdania i zawieszone myśli tylko podkreślają tę niezdarność i roztargnienie, o jakich mowa w tekście

Bo to wszystko z emocji :)

Wiersz, może nie emanuje optymizmem, ponieważ podmiot liryczny wyraźnie szamocze się wewnętrznie (czegoś szuka, czegoś potrzebuje), ale też nie "dołuje" czytelnika.

Widać, że ten podmiot chyba pogodził się ze swoją naturą, a swoje "nie wiem, czego chcę" podkreśla westchnieniem.

 

Może to lepiej, gdy czasem zdecyduje za nas los ...

 

 

Opublikowano

Roztargniona, bo rozmarzona, zagubiona, czy po prostu uciekająca pod koc przed „przyjaznym” życiem?

 

Bogata treść, narastający rytm (jak w wielu Twoich wierszach), ogólnie piękna poezja, ale nie mógłbym żyć z kobietą roztargnioną, bo skąd wiedziałaby gdzie najtaniej można kupić najsmaczniejszy ser?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...