Tęsknota

[Kalina]

Ciche drgnienia zapomnianej przeszłości

Wyryte w asfaltowych kamieniach

Zapiane w tandetnych istnieniach

Tik – tak Tik – tak

Mój drogi zegarku

Czy wciąż pamiętasz moje westchnienia?

Wtedy o poranku, gdy słońce wstawało nad jasnymi świerkami

Gdy skupiona witałam dawnych przyjaciół

Cienie, urojonych imaginacji

Byłam ich matką, siostrą i kochanką

Kochały mnie czasem nienawidziły

Lecz żyły

Czarowne majaki

O końskich łbach

Psich łapach

I kocich pazurkach

Było gwarno, tłoczono i wesoło

Aż w końcu rzucono we mnie wielkim kamieniem

Założono palto na głowę i przyduszono

ze słodkim uśmiechem

Kazano ż-y-ć n-o-r-m-a-l-n-y-m m-y-ś-l-e-n-i-e-m

Kiełbachą Krakowską

Parą przegniłych kwiatków ogrodzie

I probówkami z paroma marnymi odczynnikami,

Lecz pamiętaj najmilsza moja

Grunt w życiu to szara ostoja

Cicha, płynna i głucha

Na codzienne ograniczenia samotnego ducha.