Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gdy jestem zbyt dorosła

duszka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
duszka

duszka

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

wysychają mi

oczy

 

a myśli

zbyt ciężkie

 

przywierają nie potrafią

wzlecieć

 

że miłość je woła -

nie słyszą

 

aż boli

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez duszka (wyświetl historię edycji)
11
duszka

duszka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Moc niemocy... Dziękuję :)

"Nieuziemiające" myślenie to trudna sztuka, ale warto się o nią starać. Dziękuję Ci :)

Również zobaczenie jej wymaga tej trochę dziecięcej otwartości... "Trochę" wystarczy, żeby ją poczuć. Dziękuję i też serdecznie pozdrawiam :)

Staram się go nie chować i nie zamykać, choć czasem musi przez to pocierpieć. Dziękuję Ci :)

Od starszych uczymy sie otwartości, którą na starość odzyskali... Tak, może dlatego dzisci tak dobrze rozumieja się z dziadkami. Dobra myśl - dziękuję! :)

1
Bożena De-Tre

Bożena De-Tre

Opublikowano
Opublikowano

@Ewelina Nooo tak.Życie a nie wegetacja.Dotknąć ..wejść  żeby wyjść.Za lata ktore za  nami i za radości ktore przed nami.Grzechy które były tego warte wspominajmy…i róbmy nowe

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

..nie krzywdząc drugich….życie jest piękne i ma boleć czasami..

Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@duszka

A ja ten wiersz postrzegam z punktu widzenia mojego dzieciństwa.

To się nazywa parentyfikacja, gdy dzieci przejmują role dorosłych.

Potem kładzie się cieniem na całym życiu.

Mnie akurat miłości nie ograniczała, raczej przyśpieszyła, o ładnych parę lat.

Jak wszystko.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
1
duszka

duszka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z nich wyrasta dorosłość... Jednak czasem przerasta w nas to, co powinno być otwarte i wolne - żeby umiało prawdziwie kochać. O tym spróbowałam napisać :)

1
duszka

duszka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawdopodobnie trudne doświadczenie i sytuacja dla dziecka, bo skracające czas "czystego" dzieciństwa, który powinien się głęboko na przyszłość zapisać... Ja czerpię z niego siłę i orientację. Dziękuję Ci za tą szczerą, osobista refleksję, którą wyzwolił mój wiersz. Pozdrawiam :)

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Omagamoga
      Światłem

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      Skryte w Słowie ZŻycie Przyrody Z Duchem Światłem W Niewiedzy Widzenie Pozazmysłowego Świata Dusza z Dushą Się Splata  Wszystkie Wymiary I Przestrzenie  Przejawy Życia i Śmierci    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • KOBIETA
      Kręci mnie męski charakter Spotkanie po latach.

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski   :))) pyszny wiersz !  uśmiecham się:)))    
    • Tyrs
      Washington Avenue Bridge w Łodzi

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Zima tego roku sroga jak na podgrzewany klimat, muszę kupić buty, sweter i coś jeszcze, co wie tylko żona - targa mnie po kontuarze. Grubosz przemarzł, stojąc na tarasie. Nic mi się nie chce – poza piciem herbaty, wanilia wypełnia dom aromatem, miło.   W lutym wybieram się na południe – tam wiecznie trwa koncert cykad i niebo przejrzyste – łatwiej ułowić Boga wzrokiem, tutaj pluskwiaki gryzą mnie w dupę w podrzędnym hotelu. Srogo – jak mówi profesor.   Dostałem sms – kurier twardo wyznacza godzinę, czekam, patrzę na dziurę w ścianie, gdzie wieszałem obrazek, szkic nieudany, ale własny – jest coś miłego, jak wanilia, w tworzeniu.   Myśli o samobójstwie leczę – odłożyłem odciętą głowę na półkę, niech stoi. Wygląda dobrze obok Lowella - w wierszach lubię niepokój; przeczuwał atak serca, jak każdy samobójca – nie zdążył, to pewne.   Lit w normie – sprawdzałem, dudni mi w żyłach, drga, nie umiem nawet pisać. Lekarz gryzmoli coś, zanim wyda receptę. Niech pan da znać – na pożegnanie. Dam. Warto mieć klasę.   Gorzej z Berrymanem. Oglądałem most, miasto skute – jak u nas – zimą.   Minneapolis – etymologia złudna, piszą, że nazwa pochodzi od wody. Człowiek na starość wymaga opieki, nadmiernej dbałości, kąpania prawej, potem lewej nogi, to męczy.   Jestem zmęczony, fakt – zakładam głowę na szyję i patrzę w lustro. Bruzda. Podbródek. Oczy. Całość nad wyraz logiczna – a jednak coś nie gra, utyka, próchnieje jak czas zgubiony, drobny receptor - niewydolny, skrzywiony. Serotoninowy skrzat w pięknym ogrodzie życia.   Czytam, pijąc herbatę, pachnie wanilia, miło. Za oknem zima, dam znać,   co dalej.   Co? dalej.    
    • Rafael Marius
      Błysk

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To życzę smacznego awansem.     Gratulacje.
    • Wiechu J. K.
      Pamiętać was

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Berenika97 No coś Ty! Byłem jak aniołek. :)))) Dziwne czasy, raczej inne. Pierwsze biało - czarne telewizory, radia tranzystorowe, zimy mroźne i pełne śniegu, a takie opowieści pobudzały adrenalinę i zamiast klęczeć na grochu za niewinne przekroczenie, działały po prostu wyśmienicie - na krótki czas tylko hahahahaha       @@@@@@@@@@@@@@@@@@

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...