Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chciałabym
móc Cię znów przytulić
wtulić się w Ciebie
i poczuć się...
nie
nie czuć nic
prócz...

bezpieczeństwa
które zapewniasz mi każdego razu
gdy Twe silne ręce oplatają moje słabe ramiona
rozkoszy
podczas gdy palce Twoje
delikatnie gładzą
lekko podrażniając
wnętrze mojej dłoni
niepewności
gdy usta Twoje zbliżają się powoli
w kierunku
moich warg
radości
którą widzę w Twych oczach
gdy jesteś ze mną
a której zazwyczaj Ci brak
ciepła
które mi dajesz ogrzewając
moje zimne jak lód dłonie
a w końcu nie czuć nic prócz
tęsknoty
w chwili gdy Twoje wargi
oddalają się od moich
tak bardzo spragnionych Twoich
zmęczenia
po chwili trwającej
całą wieczność
gdy nasze usta odnajdują się...
i trwają w pocałunku
nie mogąc złapać oddechu
chciałabym...
móc Cię czuć przy sobie
cały czas

Opublikowano

A mi się podoba, choć nie jest rewelacyjny. Nie lubię opisywania w wierszu urody ukochanego/ukochanej - wolę, gdy autor skupia się na uczuciach, które żywi do kogoś... i tak własnie zrobiłaś, i dlatego zwróciłem uwagę.

Być może forma jest niedoskonała - jest banalna, brakuje jej wyjątkowości sposobu patrzenia, jego niepowtarzalności, ale na pewno coś da się zrobić. Spróbuj poszukać jakichś rozbudowanych, ciekawych metafor, epitetów...

Moim zdanim powinnaś popracować nad formą graficzną tego wiersza - rozbij go na strofy, które zaczynałyby się od określenia twoich potrzeb [rozkoszy, niepewności, radości...]. Zastanów się jeszcze, co możnaby tu zmienić, lub po prostu inaczej skonstruuj następny wiersz...

pozdrawiam i życzę powodzenia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...