pożegnanie lata

[Klaudia Gasztold]

powietrze lepkie gęste

rankiem drażni ciało

jeszcze w słońcu myślami

 

twardsza tarcza chmur

broni zbędnie przed słońcem

nie wiedząc że ma pokojowe zamiary

 

żegnać mi trudno jest lato

i jego blaskiem płonące źrenice

i jego poranki ze śpiewem skowronków

 

trudno mi żegnać poranne spacery

alejkami kwiatów gdzie lądują motyle

a rzeka jest ciepła i drzewa zielone

 

wiem że Tobie też zimno leniwie

nie chce się głowy spod klosza wystawiać

narażać na zimno katar i kaszel

 

wchodzę głębiej pod kołdrę

chowając twarz pod nią

szukam pozostałych atomów ciepła

 

i te nasze przejażdżki rowerem

i nasze kąpiele w jeziorze do zmierzchu

tak trudno odłożyć rolki i wrotki

 

założyć wełniane skarpety

dłuższy t-shirt leginsy 

sweter i z zeszłego roku kozaki

 

Klaudia Gasztold 

Edytowane 23 Września 2023 przez Klaudia Gasztold (wyświetl historię edycji)

[staszeko]

Piękny i nastrojowy wiersz, ale… literówka i to w samym tytule!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Antoine W]

@Klaudia Gasztold popraw to :)