Za zimno

[minerva]

Było za zimno,

By podarować Ci pocałunek.

Chociaż mógł to być ratunek.

Ta myśl rozrywa mnie od środka, 

Bo niegdyś Twa twarz radosna

Spoczywa pod gruzem.

Pochowana pod marmurem.

 

Było za zimno,

by złapać Cię za rękę

Chociaż to mogło skończyć mękę.

I zapobiec ranom na mym ciele

Co stanowiło dla duszy celę.

 

Było za zimno,

By do Ciebie przylgnąć. 

Bo robi się widno,

A nakrycie

To dla nas smutne przeżycie. 

 

Było za zimno,

By kochać się bez granic.

Co potrafią tylko ranić.

[duszka]

@minerva Ciekawy wiersz, ale mam zwykle mały problem z wyjasniającymi rozwinięciami, dlatego też i w Twoim wierszu przemawiają do mnie i pobudzaja do refleksji  już wystarczająco dwa pierwsze wersy każdej zwrotki. Pozwolę sobie dla zobrazowania je w nieco skróconej formie zestawić:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale to tylko moje subjektywne podejście :) Pozdrawiam :)

 

[minerva]

@duszka Dziękuję za komentarz! Również pozdrawiam