zbyt wysoki mur

[Kasia Koziorowska]

mroczny mesjaszu

szukam cię

pośród martwych kwiatów

rachitycznych jabłoni

twoje serce nie może rozgorzeć

 

łzy

przelane nienadaremno

kołyszą do smutnego snu

moje ciche myśli

zostawiają ślady na chłodnych nadgarstkach

 

znów straciłam drogę

wiodącą za ten zbyt wysoki mur

zaginęłam pośród przeterminowanych marzeń

wskrzesiłam ból

z niedokończonych modlitw

 

mroczny mesjaszu

boję się

bardzo się boję żyć obok

innych ludzi

zaryglowana w klatce obłędu

pozbawiona wiary

w przeszłość

 

spijam odległość

z twoich roznegliżowanych słów

pogrążam się w pustce pozostawionej

przez moje życie

nie ufam tutejszym czarnym łąkom

nie liczę na nowy świt

by objawił mi pobocze

wiodące na drugą stronę tej ściany

 

mroczny mesjaszu

kiedy podzielą nas splecione ręce

a następna noc okaże się podróbką

wydostaniemy się

z tej wieczności

spomiędzy wyjałowionych spojrzeń w czas

wzruszeń bez wstępu

i zakończenia

[Rafael Marius]

@Kasia Koziorowska

I na najwyższy mur znajdzie się sposób.

Czasem krecia robota może zdziałać cuda.

I znów będzie pięknie jak dawniej.