Pogarda krzywdy

[Najeli]

Gardzisz.
Wbijasz sztylety niechęci.
Sądzisz.
Patrzysz bezlitośnie i
gardzisz!
Mściwą pogardą -
sądzisz.
Sądem zwym -
krzywdzisz!


Nie krzywdź człowieka. Po co?
Czy krzywdząc czujesz się silny?
Zadając ból, śmiejąc się w głos

kroczysz przez życie
ze szczęściem:
ciebie nikt jeszcze nie skrzywdził.

I nie krzywdź ty,
człowieka -
los karty odwróci
i ciebie ludzie pogardzą,
i ciebie życie zasmuci

[Anna_M.]

Wiersz sprawia wrażenie pisanego pod wpływem silnych, a przede wszystkim świeżych emocji, a to podobno nie zawsze mu służy. Czasami warto spróbować chwilę odczekać, aby emocje przerodziły się we wnioski, wnioski w refleksje, a refleksje ułożyły się w mądry wiersz. Pozdrawiam.

[karolina p.]

Uważam podobnie jak osoby wyżej. Dobry pomysł,ale możne go troszeczke inaczej sformuować. pozdrawiam