Emily Jane Brontë - Skarby są dla mnie tylko tłem (Riches I hold in light esteem, aka Old Stoic)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Skarby są dla mnie tylko tłem

Z Miłości drwię obficie

Pragnienie Sławy było snem

Który znikł o świcie;

 

A modląc się, chcę jednego;

Na mych wargach gości

Prośba, - Odejdź z serca mego

I daj mi wolności. -

 

Tak, gdy wkrótce odejść muszę

O jedno chcę prosić

Przez życie i śmierć, wolną duszę

Z odwagą by znosić!

 

Jakoś nie mogłem się oderwać od tego wiersza.  

I Emily (1841):

 

Riches I hold in light esteem

And Love I laugh to scorn

And lust of Fame was but a dream

That vanished with the morn–

 

And if I pray, the only prayer

That moves my lips for me

Is–"Leave the heart that now I bear,

And give me liberty."

 

Yes, as my swift days near their goal

'Tis all that I implore

Through life and death, a chainless soul

With courage to endure!