Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moje miasto Lipno-brudne, ze
swym parkiem rozrywki w
centrum i główną ulicą
Mickiewicza, niczym deptak
prowadzący wprost na
"stadion dziesięciolecia". W
tym mieście, kolebce kultury
polskiej, mam wielu
znajomych mi, zabieganych po
rogach ulic i bram przyjaciół,
którym nie obcy jest tutejszy
komisariat policji. Są tu i
zabytki przypominające wyraz
twarzy mieszkańców, szare i
ponure, i smok unoszący się
nad miastem, ziejący swym
spalinowym oddechem. W
moim mieście są też turyści,
którzy nocnymi uliczkami
poruszają się jak cienie,
podtrzymując się ścian,
zwiedzają ukradkiem sklepy w
obstawie swych zamroczonych
kompanów, z butelką za
pasem. Miasto, urozmaicone w
bogate społeczeństwo, zawsze
nadające mu rytm karnawału,
letniego festynu z syrenami
policji i pogotowia w tle. Nic
nadzwyczajnego, mała
mieścina w małym państwie o
alkoholowej tradycji.
(...o grzeszny rozmówco, darój mi opinie
skierowane do reszty świata, darój mi swe wyznania i błahe podejrzenia,
ja nie znam tej prawdy, którą znasz ty)

Opublikowano

Zrobiłam eksperyment i wpisałam dokładnie Twój tekst bez enterów …. Jak Ci się podoba POEZJA ?

Moje miasto Lipno-brudne, ze swym parkiem rozrywki w centrum i główną ulicą
Mickiewicza, niczym deptak prowadzący wprost na "stadion dziesięciolecia". W
tym mieście, kolebce kultury polskiej, mam wielu znajomych mi, zabieganych po
rogach ulic i bram przyjaciół, którym nie obcy jest tutejszy komisariat policji. Są tu i
zabytki przypominające wyraz twarzy mieszkańców, szare i ponure, i smok unoszący się
nad miastem, ziejący swym spalinowym oddechem. W moim mieście są też turyści,
którzy nocnymi uliczkami poruszają się jak cienie, podtrzymując się ścian,
zwiedzają ukradkiem sklepy w obstawie swych zamroczonych kompanów, z butelką za
pasem. Miasto, urozmaicone w bogate społeczeństwo, zawsze nadające mu rytm karnawału, letniego festynu z syrenami policji i pogotowia w tle. Nic nadzwyczajnego, mała mieścina w małym państwie o alkoholowej tradycji.(...o grzeszny rozmówco, darój mi opinie skierowane do reszty świata, darój mi swe wyznania i błahe podejrzenia, ja nie znam tej prawdy, którą znasz ty)


Daruj !
Pozdrawiam Arena

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Byli więc silnie połączeni energetycznie. Bratnie dusze, może z poprzednich wcieleń? Cudownie napisane! Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i kos w soki
    • serce pękło nie hukiem lecz szeptem odłamki naszych rozmów już leżą na trawniku   twoje imię kiedyś najbystrzejszy promień słońca dziś jedynie uczucie wypuszczone z dłoni które nie wróci tą samą drogą   każde wspólne wspomnienie jest porcelaną rozsypaną na podłodze a ja bezbronnie chodzę po niej każdej nocy   iskierka nadziei z każdym dniem maleje ledwie się tli w popiołach niedomówień boję się ją zgasić bo nie wiem co zostanie   tylko cisza zna wszystkie odpowiedzi które bałem się tobie powiedzieć i choć czas zabrał nasze rozmowy pozostawił nas w tej ciszy   gdyby powrót do przeszłości nie był tylko filmem zatrzymałbym słowa i przytuliłbym cię wtedy  gdy jeszcze nie wiedziałem że tracę ciebie na zawsze   teraz zaś wpadłem w ciemną studnię gdzie światło nie sięga dna każdy dzień to walka a serce już odmawia walczyć   już nie będę tym samym którego pamiętasz w sercu mam szkło z każdym oddechem czuję ból  czy kiedyś jeszcze będę potrafił dotknąć miłości
    • Stoję przed oknem z brudną szybą, świat wydaje się zniekształcony, przykryty ciężką, matową zasłoną. Światło latarni delikatnie muska korę drzewa, tworząc jasne smugi.   Promień odbija się na swój sposób, tworząc tysiące drobnych punktów, rozbłysków, które układają się w nieprzerwany, niemy dialog z nocą. Drzewo rzuca cień, długi i niewyraźny, jakby kształt nie mógł się zdecydować, czy istnieć w pełni może zniknąć w mroku.   Noc żyje, pulsuje, zmienia się. Wydaje się rozszerzać, pochłaniając kolejne fragmenty krajobrazu, ale jednocześnie odkrywając swoje nowe twarze. Każdy ruch wiatru, każdy cień zdaje się zmieniać wyraz tej chwili. Stoję w milczeniu, próbując zrozumieć, czy to świat na zewnątrz zmienia się, czy może to ja widzę w nim coś, czego wcześniej nie dostrzegałem.   Ciemność nie jest już jednolita – ma swoje odcienie, głębie, a w niej ukryte jest coś nieuchwytnego, tajemnica, którą trudno rozwikłać.
    • w słodkiej sukience ręcznie piorę   pełna ekscytacji robię się gorąca  idę sobie ulicą i wącham kwiaty  wieje wiatr rozkładam ramiona        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...