Słowa

[Patryk]

Twoje usta wyrzekły kiedyś te słowa:
musisz zacząć dla mnie żyć
możesz pragnąć i kochać
wkradnąć się w moje sny
chciej tęsknić po nocach
aż po kres twoich dni

Twoimi słowami wykułaś nasz klucz
z ognia Twojej i mojej wiary
abyś z objęcia żalu i trwóg
naszą miłość mogła ocalić
wpuść ją przez życia próg
i nie chciej tam zostawić

Tym kluczem otworzyłaś serca drzwi
aż wypełniło się pragnieniami
byśmy odtąd już razem szli
ufności i prawdy drogami
bo ich szlak znaczyły dni
poczęte Twoimi słowami

[MOD]

Przeniesiony

[Arena Solweig]

Napiszę tu bardzo osobisty komentarz, aby Cię nie zniechęcić – zerkając na Twój dorobek, już się zadomowiłeś. Pisanie wierszy rymowanych jest prawdziwa sztuką. Jeśli masz coś ważnego do przekazania, może raczej białym jest ostrożniej. Wiersz ma adresata – ale do mnie nie trafił przez swój patos i formę. Pozdrawiam Arena