Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Inne spojrzenie, część 145

Corleone 11
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
Opublikowano

                     - dla Belli i Siostry, moich Pań  

 

   - A więc to propozycja zaręczyn - stwierdziła w pewnej chwili spaceru Soa. - A może nawet... i czegoś więcej? Marzę ci się, drogi Olegu, ja jako żona? - Soa zatrzymała się i spojrzała nań z ukosa. - Jesteś pewien, że to przemyślałeś? Może to tylko chwilowe zauroczenie? Bo na dworze książęcym brak odpowiedniej osoby? 

   Oleg cierpliwie odczekał, aż towarzyszka spaceru wypowie emocje i myśli do końca. Gdy to wyczuł, zaczął odpowiadać. 

   - Istotnie, na dworze książęcym brak właściwej osoby - rozpoczął. - Jestem trochę staromodny, tak to ujmijmy, a na zamku trzeba przestrzegać konwenansów - przynajmniej do pewnej granicy. Mam nic przeciw osobom tak zwanego niższego stanu, ale przeciw osobom niższego poziomu i kultury - już trochę tak. Mój ślub ze służącą byłby trudnym do przyjęcia precedensem, o ile książę w ogóle - z tych samych powodów - wyraziłby nań zgodę. Ty, Soo, jesteś osobą z przyszłości. Kimś, z kim - z racji poziomu właśnie - możemy wspólnie stworzyć trwały związek. Przecież chyba nie każesz mi wymieniać bądź podkreślać następnych oczywistości? Tego, że pasujemy do siebie, co jest zauważalne dla wszystkich.  

   - Ale - podjął po chwili, uśmiechnąwszy się do Soi i zaczekawszy na jej uśmiech - jest to przede wszystkim kwestia uczuć. - Rodzących się powoli, to prawda. Ale wzajemnych. 

   - Skąd ta pewność, Olegu? - Soa zatrzymała się ponownie i ponownie zarumieniła, znów spojrzawszy z ukosa. 

   - Chociażby z twoich rumieńców, Soo - odparł. - Z twojego powitania. Ze spojrzeń, które rzucasz ukradkiem. Wreszcie z twoich myśli, z których część są intensywnymi - że nazwę je w ten sposób. I z drżenia twojej dłoni. 

   - Chyba przejrzałeś mnie na wylot... - odparła cicho. - I masz wiele racji, nawet bardzo wiele. Trudność w tym, że uczucia uczuciami, a wciąż nie jestem pewna. I chyba zbyt wcześnie na zaręczyny... 

   - Za dużo obaw - odpowiedział niezrażony. - Czy kobiety z przyszłości wolą generalnie słuchać obaw, niepokojów i negatywnych myśli miast serca? Miast spokoju i myśli pozytywnych? Wiem doskonale, że jest inaczej. Nadto ty, jako padawan Jezusa jesteś osobą pozytywną. - Tu Oleg spojrzał wymownie na Soę. - Kobietą, na ożenek z którą książę na pewno wyrazi zgodę. 

   - Nie zaczynajmy od końca... - Soa znów uśmiechnęła się przekornie.  - A więc jednak marzę ci się jako żona. Noo, a jeśli rzucę na ciebie urok? Albo jako Jedi użyję Mocy przeciw tobie? 

   - Urok poniekąd już rzuciłaś - teraz Oleg spojrzał ukośnie. - Zaś co tyczy się używania Mocy przeciw komuś... hm. Czy to aby na pewno ścieżka Jedi? Zgodna z naukami twojego Mistrza? Zresztą możemy zobaczyć, jak ci pójdzie... 

 

                              *     *     * 

 

   W miarę trwania lotu Mil czuł się coraz bardziej naturalnie - albo swojo, w kontraście do "nieswojo". Więcej rozglądał się na boki, niż jak dotychczas spoglądał w dół, odruchowo mierząc odległość od powierzchni ziemi. Bella uśmiechnęła się do siebie, czując rosnący spokój w umyśle męża. Z Kruszynką zaś wymieniła spojrzenia - równie dyskretnie, jak dotychczas. 

   - Mówiłam ci, że tata się przyzwyczai... - wysłała córce myśl. 

   Kruszynka znacząco uśmiechnęła się w odpowiedzi. 

   - Tatku? - zapytała niewinnie. - Może międzylądowanie na krótką zmianę perspektywy? 

Cdn.

 

   Voorhout, 29. Maja 2023

    

 

   

 

 

 

 

  

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Relsom
      Wciąż córeczką

      Przez Relsom · Opublikowano

      Kiedyś położysz się do łóżka,  Gdy dzień już zmyje z twarzy znaki,  A czas – jak złodziej – w mroku słówka  Szepnie: „To już, przetasuj karty”.   Nie lęk przed jutrem Cię ogarnie,  Lecz to, co było – zapomniane,  Zrozumiesz nagle, w ciszy żarnej,  Że życie – tylko ślad na ścianie.   Myślałaś dotąd, że masz czas,  Że wszystko wróci, jak po burzy.  Lecz przyjdzie dzień, gdy w lustrze – twarz,  Która cię z głębi siebie zburzy.     Zobaczysz dziecko w sobie – lęk,  Zbyt kruche słowo, śmiech zbyt krótki.  A świat – jak liść – uniesie pręd,  Zanim odczujesz ciężar skutków.    Bo wszyscy myślą, że są trwalsi  Niż cień, niż proch, niż czas co pęka,  A przecież w głowie tej dorosłej  Wciąż dziecko przed snem bajki czeka.    Zrozumiesz wtedy – w ciszy nocy –  Że każda miłość też przemija,  I nie ma raju w ludzkiej mocy,  Choć serce wciąż go sobie wmawia.   A jednak warto – mimo strat –  Zachować ciepło w pustej dłoni,  Bo każda miłość zostawia ślad,  Choć nie powtarza się – w nikłej toni.  
    • Waldemar_Talar_Talar
      Smutek to nie wieczność

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      nie lubi chwil które smucą woli weselsze bo są miłe ale zdarzają się dni  które smutkiem częstują uśmiech z nim przegrywa   ale nie martwi się tym bo wie ze smutek to nie wieczność to tylko słabszy moment życia który mu się przytrafił mimo że tego nie chciał
    • Annna2
      Nike

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  to prawda. Nie znałam Jej bliżej- gdzieś tam zetknęłam się pobieżnie oczywiście- ale dokładniej to w ubiegłym roku- po wręczeniu  Nike dla Urszuli Kozioł. "Raptularz" jest piękny- jak można tak cicho odchodzić.   I teraz do Ciebie Robert. Bardzo cenię skromność.  To jest bardzo piękna cecha. Wiem, tu na forum jest ktoś kto zaraz da po łapkach- tak na wszelki wypadek by za bardzo fajnie się nie poczuć. Ciebie zapamiętam całe moje życie- a wiersz o Krzyżu podziurawionym sumieniem niosę w sercu. Nie masz powodu by czuć się gorszym.   @Robert Witold Gorzkowski  jeśli chcesz to możesz A kiebi" albo któryś
    • T.O
      Na północ lub na południe

      Przez T.O · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mo so...Mo so... Zawsze wchodzisz w nie swoje buty? Zawsze tak miałeś?
    • Robert Witold Gorzkowski
      Nike

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Każdy z nas ma swoich ulubionych poetów, których w młodości się czytało i być może którzy wpłynęli na to, że z uporem maniaka siedzimy na tak niepopularnych w społeczeństwie portalach poezji. Jest to ograniczona liczba osób, ale pozytywnie zakręcona i trochę nie do końca twardo stąpająca po ziemi, czy dbająca o swoją twórczość. Dlatego powinniśmy odrzucić waśnie i pielęgnować w nas to co najpiękniejsze, abyśmy zachowali nasz piękny język wraz z dialektami dla pokoleń. Ja dodatkowo jeszcze mam takiego konika że i tych najmniej znanych poetów i tych noblistów zbieram wiersze i listy w oryginałach lubię ich mieć tak na półce jak i w sercu w smutnych chwilach pod ręką. Mam też osobistą prośbę jak ktoś chciałby mi swój wiersz napisany od ręki ze swoim podpisem ofiarować chętnie włączyłbym do swoich zbiorów oczywiście ja się odwdzięczę tomikiem moich bazgroł które kiedyś Maria Szafran mi wydała choć nie jest to poezja najwyższych lotów, ale zawsze miła pamiątka. przepraszam Aniu za to moje osobiste wtrącenie ale Ciebie pierwszą chciałbym poprosić o taką pamiątkę. Pewnie kiedyś moje zbiory trafią do muzeum i dla tych których to nie przeraża będzie miłym akcentem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...