To prawda - kończymy się

[Dawid Rzeszutek]

To prawda - kończymy się

 

W szumie godzin toną mi minuty

Odchodzą na wartę w ciemność

Tam, gdzie gwiazd stół jest suty

Gdzie nie skończy się wieczność

 

Czy nie czujesz dreszczów końca

Gdy nieskończenie stawia pauzę

Czerwonym piorunem jak obrońca

Co w czarnym oku ma bladą łzę

 

A jak spadnie słoneczna kurtyna

Gdy rozbije się żarówka kosmiczna

Czy ciemności wdowa wstanie sina?

Gdy kolej zatrzyma się karmiczna...

 

Bez słońca i czasu już nie odliczysz

Pocałunków wplecionych w usta

Zapewne w ciemności tu zamilczysz

Bo sumienia karta nie jest czysta

 

Groby stracą swój ważności termin

A chodniki zapomną stuku butów

Wtedy nie ważny już będzie czyn

Czy wtedy na finał będziesz gotów?

 

Sam zapakuje wspomnienie istnienia

I wśród nicości wskrzeszę serca echa

Wniosę się w dom przeklęty do cienia

Tam grzech to miłości stara pociecha

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - dziś mi się podoba twoje pisanie - 

                                                                             Pozdr.