Obudzeńce

[lirycznytraktorzysta]

 

Chodzą po domu obudzeńce

szurają i smęcą i koty na ręce

biorą zgłaszczone spłaszczone od spania.

Krzyczę: do ubierania!

Obudzeńce znikły we wnęce.

 

Znikły w pokojach obudzeńce.

I nic nie słychać minuta cicha

ledwie zabrzęczy komórka licha

ledwie dwa szepty szelest ubrania.

- Marsz do śniadania!

 

Wychodzą z nor swych obudzeńce

na nogach sztywnych byle prędzej

gryzą kanapki łyk-łyk mleko

buty w mig czapka – są już daleko

gdy ja się staję obudzeńcem.

 

[corival]

@lirycznytraktorzysta I się uśmiechnęłam, bo jakoś tak dziwnie przypomina Twój wiersz, o różnych znanych mi obudzeńcach. W wesoły, dowcipny sposób to ująłeś. Pozdrawiam :)

[kwintesencja]

@lirycznytraktorzysta Poza tym, że sympatyczne i dowcipne, to w dodatku na wysokim językowym poziomie, lubię taką przekorną poezję z pomysłem, pozdrawiam :)

[lirycznytraktorzysta]

@corival @kwintesencja Wiersz dla nie najmłodszych czytelników. Dzięki za zrozumienie.

[Leszczym]

@kwintesencja @lirycznytraktorzysta 6 rano ;))