Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czekam na twój głos

MateuszP
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

MateuszP

MateuszP

Opublikowano
Opublikowano

 

Twoje ciało tak piękne,
Chociaż zimne i sine.
Twoja twarz tak gładka,
Pociągająca i straszna.

 

Twoje usta tak słodkie,
W pocałunku lodowate.
Bije od nich chłód.
A ja marznę z tobą.

 

Twoje oczy niebieskie,
Zawsze biły głębią,
Twoje dłonie tak zgrabne,
Ale kruche i zimne.

 

Patrzysz na mnie,
Wciąż milczysz,
Z twych ust odczytam wiele,
Czasem nie potrzeba słów.

 

Wiem, co chcesz powiedzieć,
Pamiętaj o mnie,
I pamiętaj jak stąd blisko,
Na drugą stronę.

 

Mówię, nigdy nie zapomnę,
Chce być przy tobie na zawsze,
Wzywać twe imię na zawsze,
Tęsknić, już zawsze.

 

Dotknąć twej duszy,
Poczuć jej oddech.

 

Patrzę w twe oczy,
Lecz ciebie tu nie ma,
Gdzieś w mroku czekasz, ukryta,
Czekasz na mnie.

 

Tak kochana, przyjdę,
Mój czas też się kończy,
Jestem tak blisko, w tym kierunku
Podróż jest prosta.

 

A ty? Nie wrócisz?
Wiem, że nie możesz,
Ale gdybyś miała,
Życie wieczne?

 

Jedną nogą na tym świecie,
Drugą już gdzie indziej,
Moje serce marznie,
Moja nadzieja nie gaśnie.

 

Nie widzę światła,
W koło tylko mrok,
Kochana, wskaż mi drogę,
Czekam na twój głos.


 

4

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Claire
      Letnie echo

      Przez Claire · Opublikowano

      ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę     ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę       ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę     ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę   ponad wierzchołki jodeł i sosen szybują myśli nieokiełznane lotem skowronka zaklęte w lazur wstęgą szmaragdu przepasane tuż nad łąkami ciszą spowite muskają maki chabry kaczeńce w szemraniu wody w wątłym strumyku zauroczone niezapominajkowo jeszcze kołyszą się na wietrze chwytając z wdziękiem źdźbła nad stawem i osuwają się na ziemię na udeptaną polną drogę        
    • Robert Witold Gorzkowski
      Gorzków cz. IV

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Dziękuję 
    • Leszczym
      Wyglądamy

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Wyglądamy, a zatem rozglądamy się za prawdziwymi urokami reala. Uroda ma zawsze znaczenie, zawsze miała. Zadajesz tylko czasem sobie pytanie – która uroda? Nie przegadasz, ani nie ustalisz, ani nie dojdziesz, gdzie zaplątane, czy naplątane, a gdzie rozplątane. To odwieczny urok warkoczy. Życie jak życie natomiast i tak się potoczy i tak się przetoczy, a widok jak widok i tak się roztoczy.   Warszawa – Stegny, 13.07.2025r.
    • Dagna
      Gorzków cz. IV

      Przez Dagna · Opublikowano

      Tak imponujące dziedzictwo, to prawdziwy przywilej ale i zobowiązanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , w necie przeczytałam z jak olbrzymią świtą Pański Przodek wyruszył na obrady soborowe (250- u członków drużyny), przy czym podejmował swych gości na srebrnych i złotych naczyniach, co przyćmiło innych władców, jak o tym, że „swoje głosy” oddał dla przyszłego Papieża Marcina V ( za Długoszem), pozdr.
    • Marek.zak1
      Serc uwikłania

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Wiersz pachnie życiem, podobnie jak sytuacja, w której "ani zostać, ani się rozstać". Słyszałem i czytałem o takich i nie zazdroszczę peelce, bo łatwo nie ma, jej partner pewnie też, ale tego nie wiem. Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...