Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

William Shakespeare - Sonnet 1 (tłumaczenie w pentametrze)


Rekomendowane odpowiedzi

Pięknych istot chcemy pomnożenia,
By nie przepadła róża urody,
Dojrzałych czas odsyła do cienia,  
Lecz ich pamięć trwa w dziedzicach młodych:
Zaś ty, w blask swych oczu zapatrzony
Karmisz swój płomień własnym paliwem 
Głód czynisz gdzie spichlerz napełniony
Sam sobieś wrogiem, nazbyt złośliwym
Choć teraz jesteś ozdobą świata,
Posłem co wiosnę barwną zwiastuje,
Własny twój pąk twe wnętrze oplata
I - młody głupcze - skąpiąc marnuje. 
Zlituj się, toć obżarstwem bezbrzeżnym,

Z grobem jest zjeść co światu należnym. 

 

Większość tłumaczeń sonetów ma polskie metrum: 11 lub 13 zgłosek. Spróbowałem z 10. Dla porównania William:

 

From fairest creatures we desire increase,
That thereby beauty’s rose might never die,
But as the riper should by time decease,
His tender heir mught bear his memory:
But thou, contracted to thine own bright eyes,
Feed’st thy light’st flame with self-substantial fuel,
Making a famine where abundance lies,
Thyself thy foe, to thy sweet self too cruel.
Thou that art now the world’s fresh ornament
And only herald to the gaudy spring,
Within thine own bud buriest thy content
And, tender churl, makest waste in niggarding.
Pity the world, or else this glutton be,
To eat the world’s due, by the grave and thee.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...