Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czym jest dla Ciebie szczęście?

Ewa78
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewa78

Ewa78

Opublikowano
Opublikowano

Czym jest dla Ciebie szczęście?

Tak pytam się dziś ciebie.

Czy myślisz, że jest wszędzie,

na ziemi i też w niebie?

 

Kto, ci to szczęście daje?

Jak umiesz go dotykać?

Czy każdy je dostaje,

gdzie można je spotykać?

 

Jak widzisz szczęście swoje

w obrazie malowane?

Czy właśnie serce twoje

jest szczęściem ukochane?

 

Tych wiele różnych pytań

przychodzi, co dzień puka.

Przy wyliczaniu litań

szczęścia tam człowiek szuka.

 

Właśnie, czy ono jest dla ciebie?

Zdrowiem, choroby cieniem,

czy drogą w pięknym niebie,

czy duszy twej natchnieniem?

 

Szczęście dziś stawia pytanie-

gdzie jestem w twoim życiu?

Czy twoje zabieganie

szczęście trzyma w ukryciu?

 

Odpowiedź łatwa nie będzie

pytanie, jest dość szerokie.

Każdy to swoje szczęście

własnym otwiera okiem.

 

Ja też kocham to szczęście,

które Pan Bóg mi daje.

To piękne, widzę je wszędzie

gdy śpię i też, gdy wstaję.

 

To wielka jest zasługa

mieć szczęście w swoim życiu

takie własne od Boga

czasem trudne w ukryciu.

 

Szczęście, to coś dobrego,

lecz nie zawsze to proste,

jest to coś pięknego,

bywa w życiu ostre.

 

Przyjmuje różne postacie.

Jest lekkie i ciężar przynosi.

W radości i przy stracie

ma sens, głębię wnosi.

 

To nie zawsze jest łatwe,

lecz, jakże warto próbować

wrzucić na życia tratwę

i z nim na przód wiosłować.

 

Dotknąć tego szczęścia promieni

ubierając w nie życia chwilę.

Czekać, aż się przemieni

krótko, długo, ile?

 

 

Witam wszystkich, chcę podzielić się tym, co piszę czekam na komentarze, wskazówki. Dziękuję

 

5
FaLcorN

FaLcorN

Opublikowano
Opublikowano

@Ewa78 Jeżeli chodzi o konstruktywną opinię/uwagę to jak dla mnie rymy są nazbyt oczywiste przez co powstaje "linia prosta" dla czytelnika, a wskazany jest efekt chociaż drobnej sinusoidy PS. o szczęściu zawsze warto pisać -- pozdrawiam i życzę jeszcze lepszych wierszy :-)

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

przegadany  w pierwszej strofie 2xCiebie

dla ćwiczeń skróć do 6 może ośmiu strof

jesli idzie o rymy podejrzewam, że przywiozłaś je z Częstochowy i okolic ja też tam jeżdzę i zbieram - jest ich mnóstwo

ale najważniejsza myśl szczęście człeka przemienia

pozdrawiam

ps co to jest ostre szczęście a czy może być tępe

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Pragnienia.

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Pod wiekowym ciałem świat mój zawirował  rozlał się pod sufit i jak morze szumi oczu twoich błękit rozpromienił nicość  roztrzepał powieki obficie zrumienił.    Natarł z siłą wzgórki drodze się pokłonił  jak spóźnione płatki spadały do dłoni  jak spragnione kwiaty soki zasysały tak widziałem głębię w świetle nocy stały.    Trwały ideały waliły pomniki  przez rozgrzane tafle serca przebiegały  tak zaległy w sobie jak pooddychały mocą dłoni wzeszły i razem dyszały.    
    • Kamil Olszówka
      Czerwonoarmiści

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Wokół sami czerwonoarmiści... Brudni, zawszeni, pijani, Zewsząd słychać głośne ich krzyki, Przecinają pochmurne niebo z ich pistoletów strzały…   Zewsząd same przekleństwa, Wzajemne głośne się przekrzykiwania, Prymitywna sowiecka dzicz rozochocona, Mająca w pogardzie boskie i ludzkie prawa…   Szorstka dłoń zaciśnięta na szyi, Bezlitosnego oprawcy wzrok dziki, Potęgujące grozę rubaszne ich śmiechy, W rosyjskim języku chamskie docinki,   Brzuch przyciśnięty kolanem, Wszelkie wyrwania się próby daremne, Miotane wściekle wyzwiska obelżywe, Przesuwające się po ciele brudne ich ręce,   Nieznośny odór samogonu, Smród ruskich papierosów, Z spękanych i obślinionych żołdaków ust, Budził stłumiony wymiotny odruch,   W twarz wymierzony policzek, Młodej dziewczyny urwany jęk, Zdarty z szyi złoty łańcuszek, Wokół na ziemi guziki rozsypane…   A z tysięcy bezbronnych Polek oczu łzy, Zdławiony szloch w gardle więznący, Dłonią na ustach stłumiony krzyk, Pośród bezmiaru okrucieństwa płacz cichutki…   Pomocy znikąd!... A wokół sama sowiecka swołocz, Do skroni zimna przyłożona broń, Zadany pięścią bolesny cios…   I tylko cicha paniczna modlitwa, W sercu z wolna gasnąca nadzieja, Gdy każda niepewności sekunda, Zdawała się całą wieczność trwać…   I tylko strach paniczny, Nieludzki, odbierający zmysły, Wbijając się swymi szponami, W umysły dziewcząt przerażonych,   Serce każdej z nich przeszył, By wkrótce w wspomnieniach bolesnych, Przez resztę życia się tlić, Pozostając ukryty w podświadomości…   Bezmiaru nieludzkiego okrucieństwa, Na zajmowanych przez sowietów obszarach, Doświadczyła niejedna młoda Polka, Topiąc swą rozpacz w niezliczonych łzach…   Oswobodziciele rzekomi, Naprawdę mściwi bezlitośni kaci, Zasiali swymi okrutnymi czynami, Strach jakiego niepodobna opisać słowami,   Ludzie ci prymitywni i dzicy, Na polskiej ziemi czując się bezkarni, Niewysłowionych okrucieństw się dopuścili, Zastraszaniem i groźbą zacierając ich ślady…   Lecz nam nie wolno zapomnieć, Bólu tysięcy młodych tych Polek, Które w latach wojny nieludzkiej, Sowieckich żołnierzy padły łupem.   O ich niewysłowionym cierpieniu, Winniśmy dziś mówić całemu światu, Przypominając nieukojony ich ból, Pokłosiem będący zdrady aliantów.   By zachłyśnięty nowoczesnością świat, Choć przez chwilę się zadumał, Nad tym jakie sowiecka Rosja, Piekło tysiącom Polek zgotowała.   By ich niezliczone tragedie, Z historii nigdy nie były wymazane, A krzyż jaki niosły przez całe życie, Dla cywilizowanego świata był sumienia wyrzutem…   - Wiersz poświęcony pamięci kilkudziesięciu tysięcy Polek które w latach II wojny światowej i po jej zakończeniu padły ofiarą sowieckich gwałtów.      
    • Robert Witold Gorzkowski
      Umowa o dzieło

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @huzarc idealnie przemawia do wyobraźni. 
    • W_ita_M.
      As pomaca mopsa

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Karby do gza: zgody brak.     Potworkom Ana: koziołkom smok łoi z oka na mokro. Wtop.     Asa pomaca mop: pomaca mop Asa.    
    • W_ita_M.
      Jeno z suszonej

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Pyskaty pan: napy tak syp.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...