Starość w fikuśnej czapce

[aniat.]

W dzień wiosenny i ciepły,

usiadła obok na ławce

pani leciwa już bardzo

w fikuśnej jasnej czapce.

 

Pewnie już tylko krok mały

od schodów nieba ją dzielił,

a mimo to w oku iskra

i włos beztroską się mienił.

 

Wysypała z ust swoich

że mąż, że wnuki, że dzieci,

że zawsze wszystko w biegu,

że człowiek wiecznie się spieszył.

 

Mówiła o dniach ciemnych,

które dźwigała w dłoniach.

O życiu, które pędziło

a w nim na końcu ona.

 

- „ A teraz, proszę pani

mi się nigdzie nie spieszy.

Dzisiaj mam dłonie lekkie,

dzisiaj wszystko mnie cieszy.

 

Jestem sama dla siebie

ostoją i przyjacielem,

życie przegryzam radością

i cały czas się śmieję.

 

Nie rzucam nerwami w tramwaj,

który właśnie odjechał.

Mam teraz dużo czasu,

spokojnie sobie poczekam.”

 

Potem odeszła powoli,

kładąc uśmiech na ławce.

Starość nie musi być smutna,

gdy chodzi w fikuśnej czapce.

 

Edytowane 30 Kwietnia 2023 przez aniat. (wyświetl historię edycji)

[aniat.]

@poranki Usłyszałam kiedyś, że starość zaczyna się wtedy , gdy nie dajesz rady umyć nogi w umywalce.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Kwiatuszek]

@aniat. Śliczny, prawdziwy wiersz:-) Pozdrawiam!

[jan_komułzykant]

błazen też nosił czapkę fikuśną

by żywot fikuśny mieć na dworze

gorzej gdy śmiał się lud a król przysnął

wtedy od zgryzot ciężki gryzł orzech

 

Przyjemny wiersz, niestety pozory nie zawsze odzwierciedlają prawdę.

Pozdrawiam.

[Jacek_Suchowicz]

płynąłem wersami powoli

w narracji spokojnej i cichej

optymizm wiersz we mnie wyzwolił

i zmiażdżył stereotypy

 

spotykam w swej drodze staruszków

już ósmy im krzyżyk na karku

i często ze śmiechu się duszą

bo umysł ich zawsze otwarty

 

słowami żąglują w dialogach

ripostą się bawiąc jak dzieci

konkretni nic ująć nic dodać

a życie gdzieś obok nich leci

:)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 29 Kwietnia 2023 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[aniat.]

@Kwiatuszek dziękuję za miły komentarz. Pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz Nawet nie myślałam, że kogoś tak zainspiruję. Bardzo ładnie. Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[corival]

@aniat. Bardzo pozytywny wiersz wykazujący, że starość to stan serca i umysłu... Zdecydowanie, doświadczenie uczy, że każdy człowiek starzeje się we własnym tempie i nie da się zastosować jakichś stereotypów w tej materii. Pozdrawiam :)

[aniat.]

Ten wiersz napisałam, bo autentycznie spotkałam na przystanku taką starszą, energiczną panią po osiemdziesiątce. Uciekł nam tramwaj więc sobie pogadałyśmy. Naładowała mi optymizmem akumulatory na cały dzień.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[staszeko]

Starość jest piękna: spokojna, radosna, szczęśliwa i tyle wolnego czasu — nie mogę się doczekać kiedy będę stary, stary, stary! 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.