Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Toczy się


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ano! Toczy się...

W bezforemnym chaosie istnieje świat, w jakim staramy się odnowić swój. Wpływamy w nieuporządkowany Świat, by swoją

energią wskrzesić jego odnowę... 

Symbolika " Uroboros" sięga dalej! Każdy człowiek jest poddawany ( bez wyjątków ) procesowi przemiany.

 

Całość wiersza jest dla mnie znana, dlatego go lubię!

 

Pozdrowienia dla ciebie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

fakt że zło zabija

lecz czy tylko ciała

świadomość pustoszy

i pozwala upaść

 

wchodzi znacznie głębiej

niż byś tego chciała

i potrafi zniszczyć

nawet Twego ducha

 

czy to co umarło

może się odrodzić

ożywić samo z siebie

chociaż nie odrazu

 

teza karkołomna

po tym wierszu chodzi

dinozaury zmarły

po żywych ni śladu

:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nefretete Cieszy mnie Twoja wizyta. No właśnie... dla człowieka, ale i nie tylko początek jest końcem, a koniec początkiem...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miło mi niezmiernie

Pozdrawiam :)

@Wiesław J.K. Dziękuję za wizytę i Pozdrawiam :)

@kwintesencja Cieszy mnie, że doceniasz mój skromny wysiłek. Pozdrawiam :)

@ais Jeeeny, mam nadzieję, że do epitafium jeszcze Ci daleko. Niemniej miło mi, że ten fragment do Ciebie przemówił. Pozdrawiam :)

@Leszczym Dziękuję za wizytę i pochylenie się nad tekstem. Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz O, widzę, że wiersz Cię zainspirował... dobrze kalkulujesz. Puenta jest intrygująca. Dziękuję za wizytę i pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Lidia Maria Concertina Zwłaszcza ta sugestywna, pojemna, ale i smutna w wymowie kropka. Podziwiam... mało słów, a cały kolaborat tu ujęłaś. Pozdrawiam :)
    • @befana_di_campi Skamieniała cisza w świetle długowieczności drzewa oliwnego i jak się zdaje samotności, brzmi smutnie i przygnębiająco. Pozdrawiam :)
    • kiedyś nie miałam w sobie tej odwagi mówiłam wszem wobec jakie to żałosne   teraz mam i nie wiem co mnie powstrzymuje   skoro tak bardzo pragnę stać się pustką   nie mam już siły aby udowadniać kopać się z koniem przetrwać niemożliwe   ilekroć zacznę nie cieszy mnie postęp ilekroć zaniecham czuję się podle   wciąż żyję na lęku czas nie chce spowolnić   a kiedy przez chwilę poczuję się dobrze dręczą mnie flashbacki koszmary ustronne   Info ws. wiersza - ostatnio jestem bardzo zajęta i zapewne na ewentualne ślady  obecności odpowiem po dłuuuuuuuugim czasie. Nie martwcie się o mnie :) Po prostu potrzebuję spuścić ciśnienie publikując wiersz.    Deo
    • @Dobry, Zły i Brzydki ciekawy rytm, wiersz krotki przez niego ale po chwili można przystanąć i spojrzeć ponownie. Miło, pozdrawiam:)
    • W oczach piach, Ktoś krzyczy brzydko.   Droga- choć prosta- Cuchnie już zmęczeniem.   Kolega sytuację Ma już w poważaniu. - Starszy - byś nie zrzucał, Wad na pokolenie.     Prysznic, już przebrany, Walka trwa w najlepsze.   Krzyk, by zostać w domu Dławi się o kieszeń.   Umyć się, umówić, A co będzie? Pieprzę!   Tragizmy zostawiam RCB w esemesie.     Wspominam gówniarza Z dziadkiem na balkonie, Równy brak cenzury nad podziw piorunom.   Z nim każdy niestraszny, Deszcz kapie na skronie.   Ucząc się nadzieję Brać w przyszłość oburącz.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...