upadek

[Marek Hipnotyzer]

dzisiaj zacząłem pisać dziennik

w swojej głowie

by nie miał nic wspólnego z teraźniejszością
ze światem

by czas mógł go pognieść jak kartkę
jak pogniótł twarz ukochanej dziewczyny
chłopaka któremu rozwaliłem głowę
brunetki w różowym kostiumie

sprawi że będzie między mną a wami
dźwiękoszczelna szyba
przez którą będę starał się przebić
z moją złością

może tak będzie lepiej może tę nienawiść
wyładuje przyjemniej kiedyś na swoich dzieciach

znam te wszystkie złe rzeczy które chcesz mi zrobić
gdy zagryzasz wargi łapiąc do nich wstręt
wiem że świat tak własnie się kończy
nie przez wybuch lecz przez jęk

umieram spadam gasnę powoli
nie chwycę w powietrzu za nogi anioła

[always born]

własnie że chwycisz tego anioła.
:)
podoba mi sie wiersz. szczególnie o tym jeku kończącym świat.
dobre
pozdrawiam

[51fu]

Przyznam, że nie dla mnie takie pisanie. Więcej tu 'pamiętnikarstwa' i rozgadania. Rozwalać można w tekstach i lirycznie, i potocznie — tutaj proponowałbym oszczędzić chłopaka a rozwalić anioła z końcówki. Miliony wierszy kończy się w ten sposób. Rozwiązanie na siłę metafizyczne. Takie moje zdanie. Pozdrawiam. // 51