Za szklanym monitorem

[Ewelina]

 

Czasem otwieram się jak książka, 

pełna obrazków i zdjęć jestem. 

Rozpakowuję myśli, co chwiejne są 

jak wiotka brzozy gałązka - 

wyrosła w jaskrawym słońcu

i pełna emocji niby prąd naprzemienny. 

Czasem oko do świata puszczam 

a łzy skrzętnie ukrywam. 

Żyję za czarnym obiektywem błogiej niewiedzy.

Uśmiechem w mikrosekundę złapanym -

wlepiam się wielkimi oczami w szklany obraz na monitorze rozpostarty. 

Skrzydła szeroko unoszę.

Szybuję wysoko i wysoko ląduję.

W ludzkiej świadomości - mi obcej 

i przez szklaną kotarę dziecinnie naiwnej, 

rozpływam się jak słodki landrynek.

 

 

 

[Rafael Marius]

@Ewelina Być może tu rzecz idzie o osobach, które zamiast swoim życiem żyją przygodami bohaterów serialów?

[Ewelina]

@Rafael Marius rozchodzi się o przepaści dzielącej ludzi żyjących w mediach społecznościowych od ich prawdziwego życia.

 

[kwintesencja]

@Ewelina Bardzo podoba mi się sposób w jaki poetycko opisałaś ten problem, pozdrawiam :)

[Leszczym]

@Ewelina Bardzo ciekawy wiersz. Użyłaś naprawdę interesujących metafor. A zwrot wysoko szybuję wysoko ląduję wydaje mi się mistrzowski :)) Są smaczki :)

[Ewelina]

@Leszczym dziękuję za przychylną recenzję i rumienię się

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dość powiedzieć, że się nie spodziewałam :) 

@kwintesencja dziękuję serdecznie za przychylny komentarz Staram się nieustannie. 

 

Pozdrawiam ciepło :)