Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

malutki odchodzący w niepamięć

always born

Przez always born
w Proza - opowiadania i nie tylko

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

always born

always born

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

zapomniałam o potrzebnej człowiekowi samowystarczalności.
nie wystarczyła mi jedna kałuża obserwowana z bliskości lustra, by przekonać się, że wielokrotność popełnianych błędów –nie gwarantuje samokontroli w następnym nagłym przypadku. zawsze jest kolejny raz gdy zaczynam rozumieć że nie jest miło rozczarować się z powodu własnej głupoty i irracjonalnej wiary w człowieka. dziwne jest że zawsze krzyczę potem w samotności by nikt nie słyszał a następnie pokonuję siebie w środku jakby to było prawidłowością że ciągle ktoś ma w dupie że kruszy mój świat.
zapomniałam o ludzkiej sile, o serwowanych radach jak rzucać sobie innych pod nogi by ktoś nie robił tego tobie... tak łatwo podobno jest być nieludzkim śmieciem odnoszącym w życiu sukcesy ...
malutki odchodzący w niepamięć kawałek moralnego uduchowienia
przecież można mieć poczucie dobroci [?]

always born

always born

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





... wyciąg raczej. chciałam zobaczyć czy literatura (o ile można to tak nazwać) w tym tonie spotka sie z zainteresowaniem. wszystko co piszę to przemyślenia spadające na mnie jak deszcz po wydarzeniach. wiec dziennik jakiś tylko ze od drugiej strony.
krótkie ponieważ nie całe.
dzieki za komentarz.
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      (... goździk)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Natuskaa    "Goździk" charakteryzuje się "(...) uchwytną jakością (...)": to Wspaniałe Opowiadanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , przeczytałem je z wielką przyjemnością . Dotknęłaś i dosięgnęłaś sedna Pisania. Brawo - i gratuluję . Co prawda, zawiera adociągnięcia - ale tylko stylistycznej natury. Zaproponuję, abyś odnalazła je sama, a odnalazłszy - poprawiła.    Gratuluję ponownie .     Serdeczne pozdrowienia. 
    • Wędrowiec.1984
      Odrodzenie brzasku

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      Odrodzenie brzasku   Wędrowcze, zabłądziłeś? Bliżej, popatrz proszę; Rozglądasz się nerwowo: Cóż to jest za echo? Nie przejmuj się, zaufaj. Chodź, pokażę drogę. Spokojnie, już niedługo dowiesz się wszystkiego.   Na razie… Tak się cieszę, że cię odnalazłam! Codziennie, miesiącami, tutaj przychodziłam, W nadziei, że istnieje mała choćby szansa… Nareszcie, mój kochany! Bardzo się stęskniłam.   Odszedłeś tak po prostu, ot, bez pożegnania; Dlaczego? Chciałam rychło zmienić się w marzenie, Najgłębsze, jak najszczersze. Popatrz! Oto rana, Przez którą jestem martwym dzisiaj już kamieniem.   A przecież wciąż tak wiele łączy nas ze sobą, I chociaż zapomniałeś, chociaż nie pamiętasz... Nieważne. Zaraz przy mnie zbudzisz się na nowo, Gdyż przyszłość od przeszłości zawsze jest silniejsza.   Bo widzisz, między snami kryła się nadzieja. Niedługo ją zobaczysz, tam, nad horyzontem, Gdzie kończy się nieboskłon a zaczyna Ziemia, Tam nowej opowieści stanie się początek.   Niedługo, gdy znów Słońce wzejdzie nad tą Ziemią, I stworzy krajobrazy światłem malowane,  Śród cudów wnet umieści swych promieni dzieło, Sprawiając, że ożywić będzie mógł się kamień.   ---
    • Naram-sin
      „Kołowrót czasów”

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Mati Dudek Przy okazji chcąc nie chcąc stworzyłeś błyskotliwą definicję poezji. 
    • Naram-sin
      AI

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Doskonałość właśnie Bogu zostawiam,. Ja tylko próbuję, nieporadnie jak my wszyscy, podglądać świat słowami. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      AI

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Napewno przez postać Ameca wizualizujemy sobie wiersz co sprawia że iskra śmierci dostaje prawdziwej twarzy i tego co może się stać gdy sztuczna inteligencja zacznie pracować na komputerach kwantowych. Przejście od kamienia łupanego do robotów humanoidalnych jako najwyższe osiągnięcie ludzkości ale też ostrzeżenie przed zagładą. Wiersz pewnie i doskonały w formie, ale ja bym wolał aby to się nie wydarzyło. Kocham ten archaiczny styl sprzed 200 lat kiedy człowiek myślał że w niebie mieszka Bóg.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...