Ciąg Myśli

[Dekaos Dondi]

 

pomiędzy szubienicą

a powieszeniem

pod nieboskłonem tańczę

 

gdzie skowronki fruwają do tyłu

fałszując w prawdzie przedwiosenne pieśni

lecz sączą brzmienia

w skalne echa powtórzeń

pośród zawirowań deszczowych ścieżek

wyrytych w drogowskazach

dłutem wykutym w kierunku

 

wskażą drzewa z tożsamością

słojów w poświacie sęków

wrośniętych w przeznaczenie

spełnień pił mechanicznych

żółtej krwi

 

której przesłanie coraz bardziej

zapętla zacieśnia

martwym powietrzem

aż w końcu ostatni akord

ostatnia pomyłka kroków

budzi łabędzi śpiew

 

rozsądne nuty wysysają z kołysania

ostatnie chwile

pakują w nową przestrzeń

związują czasem

 

wstążeczką

nieodwołalnie przedartą

 

w zapętleniu

przemijanie niepotrzebne

będą dla innych

 

z pomiędzy powieki a źrenicy

wycieka wzrok

szeleści wgranymi obrazami

 

kruki wydziobują ostatnie spojrzenie

w kierunku łąki

gdzie ktoś oderwał cień szubienicy

zmiął w kulkę i rzucił ku niebu

 

chyba

 

[Rafael Marius]

@Dekaos Dondi

Ciekawie napisane.  Taki ciąg myśli na ostatniej ścieżce do nieba... chyba.

 

[Dekaos Dondi]

Rafael Marius↔To faktycznie taki ciurkiem ciąg myśli, nieznacznie zmieniony, po napisaniu.

Ech... gdzie mi tam do nieba. Raczej w kotły ze smołą:))↔Pozdrawiam:)